ارزیابی اثربخشی مجتمع های خدماتی رفاهی بر بهبود ایمنی راه های برون شهری

کاهش خستگی و خواب آلودگی رانندگان به ویژه در مناطق کویری ایران با را ه های طولانی و یکنواخت یکی از راهبردهای مهم جهت ارتقای ایمنی است. برای این منظور ساخت مجتمع های خدماتی رفاهی در راه های برون‎شهری به ویژه در ده سال اخیر رونق گرفته است. این مقاله در نظر دارد تا به بررسی اثربخشی مجتمع های خدماتی رفاهی بر ارتقای ایمنی راه بپردازد. همچنین مهم ترین دلایل عدم استفاده از این مجتمع ها توسط رانندگان نیز شناسایی خواهد شد. در همین راستا، استان کرمان به عنوان یک منطقه کویری با راه های طولانی به عنوان مطالعه موردی انتخاب شده است. جهت بررسی تاثیر مجتمع بر بهبود ایمنی، با استفاده از تحلیل پوششی داده ها مقایسه ای میان محورهای مختلف استان صورت گرفته است. برای شناسایی عوامل اثرگذار بر استفاده از مجتمع های خدماتی رفاهی نیز از تحلیل های کیفی و مدل سازی رگرسیون لجستیک باینری استفاده شده است. نتایج این مطالعه نشان می دهد که علاوه بر ساخت مجتمع های خدماتی رفاهی بایستی بر لزوم کیفیت آن ها برای جذب رانندگان و توقف کوتاه برای بهبود عملکرد رانندگان تاکید شود. با توجه به اینکه رانندگان در سفرهای کوتاه و درون استانی تمایلی به توقف برای استراحت ندارد لازم است زمان سفر رانندگان به عنوان معیاری برای مکانیابی مجتمع های خدماتی رفاهی در نظر گرفته شود.

کلیدواژه ها:

اثربخشی ، ایمنی ، تحلیل پوششی داده ها ، مجتمع خدماتی رفاهی