عوامل پیشگویی کننده الگوهای ارتباطی مادر و کودک در مراجعین به بیمارستان شهید مدنی شهر خرم آباد در سال ۱۳۹۱

مقدمه: کیفیت ارتباط مادر وکودک نقش بسزایی درشکل گیری شخصیت، عملکرد اجتماعی و بهداشت روان کودک درآینده دارد. این پژوهش با هدف بررسی الگوهای ارتباطی مادر و کودک و عوامل پیشگویی کننده آن طراحی شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی ۱۱۰ مادر مراجعه کننده به بیمارستان کودکان شهر خرم آباد به روش نمونه گیری متوالی وارد مطالعه شدند. ابراز گردآوری اطلاعات پرسشنامه ارزیابی رابطه والد و کودک (MCRE) بود. ابتدا نقطه نظرات مادران را در ۴ حیطه پذیرش فرزند، بیش حمایتگری، سهل گیری افراطی و طرد فرزند مورد بررسی قرار گرفت. سپس با توجه به نقطه برش هرحیطه، نوع الگوی ارتباطی تعیین شد. از آزمون دقیق فیشر و تحلیل رگرسیون خطی جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات استفاده شد. بحث و نتیجه گیری: بالا بردن سطح آگاهی مادران از طریق برگزاری کارگاه های آموزشی می تواند مهارت پرورش صحیح فرزند را افزایش داده و منجر به پرورش مهارت های اجتماعی و کاهش مشکلات رفتاری کودکان در آینده شود. یافته ها: میانگین سنی مادران ۶۴/۶± ۶/۲۸ سال بود. الگوی ارتباطی۴/۶۶% مادران بیش حمایتگری و ۱/۱۹% آنها سهل انگاری افراطی بود. ۸/۱۲% از الگوی پذیرش فرزند و ۸/۱% ازالگوی ارتباطی طرد فرزند پیروی می کردند. بین متغیرهای سن، میزان تحصیلات، وضعیت تاهل و نوع بارداری و همچنین محل سکونت ماردران با نوع الگوی ارتباطی آنها ارتباط آماری معنادار دیده شد (۰۵/۰< P). در تحلیل رگرسیون خطی مهمترین فاکتور پیشگویی کننده نوع الگوی ارتباطی، تک والدی بودن و بارداری برنامه ریزی نشده بود.

کلیدواژه ها:

Communication patterns ، Mother ، Child ، Khorramabad. ، الگوهای ارتباطی ، مادر ، کودک ، خرم آباد.