ادبیات دیجیتال و تاثیر رسانه های نو بر روایت

با گسترش فناوری های نوین و رسانه های دیجیتال، شیوه های روایت و داستان گویی دستخوش تحولات بنیادین شده اند. ادبیات دیجیتال، که در بستر شبکه های اجتماعی، رمان های تعاملی، بازی های ویدئویی و پلتفرم های آنلاین شکل می گیرد، ویژگی های منحصر به فردی همچون چندرسانه ای بودن، تعاملی بودن، غیرخطی بودن و انعطاف پذیری زبانی دارد. این ویژگی ها باعث شده که مخاطب نه تنها دریافت کننده متن، بلکه عامل فعال در خلق و پیشبرد روایت باشد.یافته های پژوهش نشان می دهند که ادبیات دیجیتال تجربه خوانش را شخصی سازی و متنوع کرده و امکان مشارکت و بازنمایی هویت فردی و جمعی را برای کاربران فراهم آورده است. این نوع روایت بازتاب دهنده سبک زندگی، ارزش ها و نگرش های جامعه معاصر بوده و فرصت های نوآورانه ای برای خلاقیت ادبی و تعامل میان نویسنده و مخاطب فراهم می آورد. با این حال، چالش هایی همچون کاهش مهارت نگارش سنتی، فاصله گرفتن از استانداردهای ادبی کلاسیک و وابستگی به رسانه های چندرسانه ای نیز مشاهده می شود.به طور کلی، ادبیات دیجیتال و رسانه های نو، هم فرصت هایی برای نوآوری و تجربه های تعاملی در روایت ایجاد کرده و هم چالش هایی برای حفظ استانداردهای ادبی سنتی به همراه دارند. مطالعه این حوزه می تواند به تدوین راهبردهای آموزشی و فرهنگی برای بهره برداری آگاهانه از ظرفیت های دیجیتال و همزمان حفظ ارزش های ادبی سنتی کمک کند.

کلیدواژه ها:

ادبیات دیجیتال ، روایت غیرخطی ، رسانه های نو ، تعاملی بودن ، چندرسانه ای بودن