مروری بر بررسی همبستگی بین سطح خودآگاهی هیجانی و شدت رفتارهای کلیشه ای در کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم

اختلال طیف اتیسم یکی از اختلالات رشدی عصبی است که با نارسایی در تعاملات اجتماعی، ارتباطات کلامی و غیرکلامی، و رفتارهای کلیشه ای و تکراری مشخص می شود. رفتارهای کلیشه ای مانند حرکات تکراری، چرخاندن اشیاء یا تمرکز افراطی بر موضوعات خاص، از جمله علائم رایج در کودکان مبتلا به این اختلال هستند. در سال های اخیر، پژوهشگران به بررسی عوامل شناختی و هیجانی موثر بر شدت این رفتارها پرداخته اند که یکی از مهم ترین آن ها، سطح خودآگاهی هیجانی است. خودآگاهی هیجانی به توانایی فرد در شناسایی، درک و نام گذاری هیجانات خود اشاره دارد و نقش مهمی در تنظیم رفتار و تعاملات اجتماعی ایفا می کند. پژوهش های مختلف نشان داده اند که کودکان دارای سطح بالاتری از خودآگاهی هیجانی، رفتارهای کلیشه ای کمتری از خود نشان می دهند و در مواجهه با محرک های محیطی واکنش های انعطاف پذیرتری دارند. این مقاله با روش پژوهش مروری، به تحلیل و جمع بندی مطالعات انجام شده در این زمینه می پردازد و تلاش می کند تا با بررسی یافته های موجود، به درک بهتر رابطه بین خودآگاهی هیجانی و رفتارهای کلیشه ای در کودکان اتیستیک کمک کند و زمینه ساز طراحی مداخلات شناختی و هیجانی موثر باشد.

کلیدواژه ها:

خودآگاهی هیجانی ، رفتارهای کلیشه ای ، اختلال طیف اتیسم ، کودکان ، تنظیم هیجان ، عملکرد شناختی ، تحلیل مروری ، روان شناسی رشد ، تعامل اجتماعی ، پردازش هیجانی