نقش هنرهای تجسمی در تقویت مهارت های اجتماعی، ارتباطی و همدلی در محیط های آموزشی دانش آموزی

هدف این پژوهش مروری، بررسی نقش هنرهای تجسمی در تقویت مهارت های اجتماعی، ارتباطی و همدلی در محیط های آموزشی دانش آموزی است. با توجه به اهمیت فزاینده مهارت های نرم در موفقیت تحصیلی و اجتماعی دانش آموزان، استفاده از ابزارهای غیرمستقیم و خلاقانه نظیر هنرهای تجسمی، به ویژه در دوره آموزش عمومی، از اهمیت بالایی برخوردار است. در این تحقیق، با روش توصیفی-تحلیلی، مجموعه ای از منابع علمی داخلی و خارجی بررسی شد تا تاثیر هنرهای تجسمی بر سه حوزه یادشده شناسایی و تحلیل گردد.یافته ها نشان می دهد که هنرهای تجسمی به عنوان ابزاری خلاقانه، نقش موثری در بهبود تعاملات اجتماعی دانش آموزان دارد. مشارکت در فعالیت های هنری، مهارت های ارتباطی کلامی و غیرکلامی را تقویت کرده و امکان بیان احساسات، درک دیدگاه دیگران و ایجاد روابط موثر را فراهم می سازد. همچنین، آموزش هنرهای تجسمی به طور مستقیم با رشد همدلی، کاهش رفتارهای پرخاشگرانه، و ارتقاء حس تعلق به گروه در ارتباط است. از دیگر مزایای مشارکت در هنر، کاهش اضطراب، افزایش اعتماد به نفس، بهبود سلامت روان و توسعه انسجام اجتماعی در مدارس است.در عین حال، چالش هایی مانند کمبود معلمان متخصص، امکانات آموزشی ناکافی، و نگرش های فرهنگی محدودکننده نیز شناسایی شد. با این حال، فرصت های قابل توجهی نظیر تغییر رویکردهای آموزشی به سمت یادگیری مهارت محور، پیشرفت فناوری، و افزایش آگاهی نسبت به اهمیت سلامت روان، مسیر را برای گسترش آموزش هنرهای تجسمی هموار کرده اند. نتیجه گیری پژوهش، بر ضرورت گنجاندن هنرهای تجسمی در برنامه های رسمی آموزشی و توسعه زیرساخت های آن تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

هنرهای تجسمی ، مهارت های اجتماعی ، مهارت های ارتباطی ، همدلی ، محیط آموزشی ، دانش آموزان ، آموزش هنری ، سلامت روان.