تاثیر آموزش مبتنی بر پروژه بر انگیزش یادگیری در درس ادبیات فارسی

در دهه های اخیر، تحول در شیوه های آموزشی به ویژه در حوزه آموزش زبان و ادبیات فارسی، توجه بسیاری از پژوهشگران و معلمان را به خود جلب کرده است. یکی از رویکردهای نوینی که در این زمینه مطرح شده، آموزش مبتنی بر پروژه است؛ روشی که به جای تاکید صرف بر انتقال محفوظات، یادگیری را به فرایندی فعال، معنادار و درگیرکننده تبدیل می کند. در چارچوب این رویکرد، دانش آموزان از طریق انجام پروژه های مرتبط با محتوای درسی، فرصت می یابند تا با بهره گیری از مهارت های زبانی، خلاقیت ادبی و توانایی تحلیل متون، به درکی عمیق تر از ساختار و محتوای آثار ادبی دست یابند. هدف این مقاله مروری، بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر پروژه بر انگیزش یادگیری در درس ادبیات فارسی است. در این پژوهش با مرور مطالعات داخلی و خارجی، چگونگی تاثیر این روش بر ابعاد شناختی، عاطفی و رفتاری دانش آموزان مورد واکاوی قرار گرفته است. یافته های مرور نشان می دهد که آموزش مبتنی بر پروژه، به ویژه در درس ادبیات فارسی که ماهیتی خلاقانه و تفسیری دارد، موجب افزایش علاقه مندی، مشارکت فعال، حس مالکیت در یادگیری و درک عمیق تر از زیبایی های زبانی و ادبی می شود. همچنین، این رویکرد بستری را برای پیوند دادن مفاهیم ادبی با زندگی واقعی دانش آموزان فراهم می سازد و باعث می گردد آنان تجربه ای لذت بخش و پویاتر از یادگیری زبان و ادبیات فارسی داشته باشند. در نتیجه، بهره گیری از آموزش مبتنی بر پروژه می تواند گامی موثر در جهت تحول روش های تدریس سنتی، ارتقای انگیزش تحصیلی و توسعه مهارت های خلاق و انتقادی در کلاس های ادبیات فارسی باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش مبتنی بر پروژه ، انگیزش یادگیری ، ادبیات فارسی ، روش های نوین تدریس ، خلاقیت ادبی ، یادگیری فعال