یادگیری زبان انگلیسی با رویکرد بین فرهنگی: راهی برای توسعه شایستگی جهانی دانش آموزان

در دنیای معاصر که جهانی شدن ابعاد گوناگون زندگی فردی و اجتماعی را تحت تاثیر قرار داده است، آموزش زبان انگلیسی صرفا به انتقال دانش زبانی محدود نمی شود، بلکه بستری برای پرورش مهارت های بین فرهنگی و توسعه شایستگی جهانی دانش آموزان فراهم می آورد. در واقع، زبان انگلیسی به عنوان زبانی بین المللی و ابزار ارتباطی مشترک، فرصت های گسترده ای برای تعامل میان فرهنگ ها ایجاد کرده است و این امر لزوم تغییر رویکردهای آموزشی از شیوه های سنتی به رویکردهای مبتنی بر درک، احترام و همزیستی فرهنگی را دوچندان می کند. یادگیری زبان با رویکرد بین فرهنگی نه تنها موجب ارتقای توانایی زبان آموزان در برقراری ارتباط موثر با افراد متعلق به فرهنگ های مختلف می شود، بلکه آنان را به شهروندانی آگاه، مسئول و دارای نگرش جهانی تبدیل می سازد. از این منظر، آموزش زبان انگلیسی با محوریت بین فرهنگی می تواند زمینه ساز توسعه مهارت های شناختی، عاطفی و اجتماعی شود که برای زیستن در جامعه جهانی ضروری اند. این مقاله مروری با هدف بررسی جایگاه رویکرد بین فرهنگی در آموزش زبان انگلیسی و تاثیر آن بر تقویت شایستگی جهانی دانش آموزان تدوین شده است و ضمن مرور ادبیات موجود، بر ضرورت بازاندیشی در برنامه های درسی، روش های تدریس و شیوه های ارزیابی تاکید می کند. نتایج این بررسی نشان می دهد که یادگیری زبان انگلیسی با رویکرد بین فرهنگی می تواند بستری برای تقویت مهارت های ارتباطی، ارتقای تحمل تفاوت ها، افزایش همدلی و توسعه هویت چندفرهنگی دانش آموزان فراهم آورد و در نهایت، آنان را برای ایفای نقش فعال و موثر در جامعه جهانی آماده سازد.

کلیدواژه ها:

یادگیری زبان انگلیسی ، رویکرد بین فرهنگی ، شایستگی جهانی ، آموزش زبان ، هویت چندفرهنگی