بررسی روایی های شاهنامه از منظر آموزش ارزش های اخلاقی در برنامه درسی زبان فارسی

شاهنامه فردوسی به عنوان اثر حماسی برجسته در ادبیات فارسی، نه تنها بازتاب دهنده تاریخ و فرهنگ ایران باستان است، بلکه حامل ارزش های اخلاقی متنوعی نیز می باشد. روایات شاهنامه با شخصیت های حماسی و داستان های جذاب، مفاهیمی همچون شجاعت، صداقت، وفاداری، عدالت و خردورزی را به شکلی ملموس و قابل درک منتقل می کنند. این ویژگی ها امکان استفاده از شاهنامه را در آموزش زبان فارسی و پرورش اخلاقی دانش آموزان فراهم می آورد. تحلیل روایات شاهنامه نشان می دهد که داستان ها و تعامل شخصیت ها می توانند به دانش آموزان کمک کنند تا ارزش های اخلاقی را درک و در زندگی روزمره خود اعمال کنند و این اثر ادبی به عنوان ابزار تربیتی نیز قابل استفاده است.استفاده از شاهنامه در برنامه درسی زبان فارسی، فرصت های متعددی برای یادگیری فعال و معناگرا ایجاد می کند. روایت های جذاب و حماسی، دانش آموزان را به مشارکت و تعامل با متن ترغیب می کند و مهارت های خواندن، نوشتن، درک مطلب و تحلیل متون ادبی را تقویت می نماید. علاوه بر این، بحث پیرامون مفاهیم اخلاقی و پیام های تربیتی موجود در روایات شاهنامه، مهارت های تفکر انتقادی، تصمیم گیری و تحلیل رفتار شخصیت ها را در دانش آموزان پرورش می دهد. به این ترتیب، ادغام شاهنامه در برنامه درسی زبان فارسی، یادگیری زبانی و ادبی را با پرورش اخلاق و هویت فرهنگی ترکیب می کند و تجربه ای چندبعدی و اثربخش برای دانش آموزان فراهم می آورد.

کلیدواژه ها:

روایی ، شاهنامه ، آموزش ، ارزش اخلاقی ، برنامه درسی ، زبان فارسی