بررسی نقش فعالیت های فوق برنامه و آموزش مهارت های زندگی در توسعه مهارت های اجتماعی و خودکارآمدی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش فعالیت های فوق برنامه و آموزش مهارت های زندگی در توسعه مهارت های اجتماعی و خودکارآمدی دانش آموزان انجام شد. مهارت های اجتماعی و خودکارآمدی به عنوان مولفه های کلیدی رشد روانی، اجتماعی و تحصیلی دانش آموزان شناخته می شوند و تاثیر قابل توجهی بر موفقیت تحصیلی، سازگاری اجتماعی و کیفیت زندگی آنان دارند. فعالیت های فوق برنامه شامل فعالیت های ورزشی، هنری، علمی و فرهنگی است که فرصت های مشارکت فعال، تجربه موفقیت و تمرین مهارت های اجتماعی را فراهم می آورد. آموزش مهارت های زندگی نیز شامل مهارت های شناختی، هیجانی و اجتماعی است که توانایی دانش آموزان را در مدیریت هیجانات، حل مسئله، تصمیم گیری و تعامل موثر با دیگران افزایش می دهد. این پژوهش با تحلیل نظریه های روانشناسی رشد، نظریه های اجتماعی–شناختی و مطالعات پیشین نشان داد که ترکیب آموزش مهارت های زندگی و مشارکت فعال در فعالیت های فوق برنامه، زمینه توسعه مهارت های اجتماعی و افزایش خودکارآمدی دانش آموزان را فراهم می کند. یافته ها بیانگر آن است که محیط مدرسه، تعاملات همسالان و بازخورد مثبت معلمان، نقش تعیین کننده ای در تقویت مهارت ها و اعتماد به نفس دانش آموزان دارند. بنابراین، طراحی برنامه های آموزشی و پرورشی هدفمند که همزمان مهارت های زندگی و فعالیت های فوق برنامه را مدنظر قرار دهد، می تواند به رشد همه جانبه، آماده سازی دانش آموزان برای مواجهه با چالش های زندگی و ارتقای کیفیت تحصیل آنان منجر شود. این پژوهش تاکید می کند که توسعه مهارت های اجتماعی و خودکارآمدی بدون تجربه عملی و فرصت های مشارکت فعال امکان پذیر نیست.

کلیدواژه ها:

مهارت های اجتماعی ، خودکارآمدی ، فعالیت های فوق برنامه ، مهارت های زندگی ، دانش آموزان