بررسی رابطه بین طراحی محیط مدرسه و احساس تعلق دانش آموزان

هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین طراحی محیط مدرسه و احساس تعلق دانش آموزان است. احساس تعلق به مدرسه به عنوان یکی از مولفه های کلیدی در رشد روانی، اجتماعی و تحصیلی دانش آموزان شناخته می شود و طراحی محیط مدرسه می تواند نقش مهمی در تقویت یا تضعیف این احساس ایفا کند. پژوهش حاضر با روش توصیفی–تحلیلی و با رویکرد کتابخانه ای انجام شده است. داده ها از طریق بررسی منابع علمی معتبر شامل مقالات پژوهشی، پایان نامه ها و گزارش های تخصصی در حوزه معماری آموزشی، روان شناسی محیطی و علوم تربیتی گردآوری شده اند. یافته های پژوهش نشان می دهد که عناصر کالبدی و روان شناختی محیط مدرسه، از جمله نور طبیعی، رنگ، چیدمان فضاها، فضای سبز، و امکان مشارکت دانش آموزان در طراحی، تاثیر مستقیمی بر احساس تعلق آنان دارند. همچنین، طراحی فرهنگی محور و زمینه مند مدرسه می تواند موجب تقویت هویت فردی و اجتماعی دانش آموزان شود. در نتیجه، طراحی محیط مدرسه باید با رویکردی انسانی، مشارکتی و فرهنگی انجام شود تا بتواند بستر مناسبی برای رشد همه جانبه دانش آموزان فراهم آورد. این پژوهش با تحلیل یافته های موجود، بر ضرورت بازنگری در سیاست های طراحی فضاهای آموزشی تاکید دارد و پیشنهاد می کند که طراحی مدارس با مشارکت فعال معلمان، دانش آموزان و متخصصان حوزه های تربیتی و معماری صورت گیرد.

کلیدواژه ها:

طراحی محیط مدرسه ، احساس تعلق ، دلبستگی مکانی ، فضای آموزشی ، روان شناسی محیطی