بررسی اپیدمیولوژیک عفونت های بیمارستانی و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آنان در گیلان

مقدمه: عفونت های بیمارستانی به دلیل مرگ و میر و هزینه های اقتصادی بالا ، مهم ترین چالش سیستم های بهداشتی است. هدف این بررسی ، ارزیابی اپیدمیولوژیک عفونت های بیمارستانی و تعیین الگوهای مقاومت دارویی  بوده است. مواد و روش ­ها: بررسی توصیفی گذشته نگر حاضر بر روی  پرونده ۷۳۸ بیمار بستری شده در بیمارستان پورسینا رشت از فروردین ۱۳۹۲ تا پایان شهریور ۱۳۹۴ انجام شد. نوع عفونت بیمارستانی ، علت عفونت و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی از پرونده بیماران استخراج و در نهایت تمامی داده ها وارد SPSS نسخه ۲۱ شده و توسط تست های  آماری توصیفی،  تجزیه و تحلیل گردید. یافته ­ها: ۶/۶۲ درصد از بیماران مرد بودند. شایعترین علت عفونت بیمارستانی ، آسینتوباکتر(۶۶/۲۴ درصد) بود. عفونت ادراری(۲/۳۵ درصد) شایعترین شکل عفونت بیمارسانی بود. بیشترین و کمترین  میزان مقاومت در آسینتوباکتر به ترتیب به سفازولین (۴۸/۹۸ درصد)  و توبرامایسین( ۱۴/۵۷ درصد)، در استافیلوکوکوس اورئوس به ترتیب به آموکسی سیلین( ۲/۷۵  درصد ) و ونکومایسین ( ۱۲/۶ درصد )، درای کلای به ترتیب به آمپی سیلین ( ۳۳/۷۴ درصد)  و نیترافورانتوئین ( ۸۶/۸ درصد )،  در انتروباکتر به ترتیب به سفالکسین ( ۸۷/۹۶ درصد ) و مروپنم ( ۳۷/۴۱ درصد)، در کلبسیلا به ترتیب به آمپی سیلین ( ۱۹/۹۰ درصد) و آمیکاسین ( ۵/۲۱ درصد )، در سودوموناس به ترتیب به سفازولین ( ۹۸ درصد)  و مروپنم ( ۲۲/۲۲  درصد) دیده شد. بحث و نتیجه­ گیری:  شناخت وتشخیص به موقع مقاومت آنتی بیوتیکی و استفاده صحیح از آنتی بیوتیک ها برای کاهش ایجاد مقاومت دارویی از مهمترین اصولی است که باید در انتخاب آنتی بیوتیک ها برای درمان بیماران، مد نظر قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

Drug Resistance ، Microbial ، Bacterial infections