بررسی و تحلیل نقش آموزگار ابتدایی در ارتقاء سلامت روان دانش آموزان

هدف این تحقیق، بررسی نقش محوری و چندبعدی آموزگاران دوره ابتدایی در ارتقای سلامت روان دانش آموزان است. در دوره حساس ابتدایی، بنیان های شخصیتی، اجتماعی و هیجانی کودک شکل می گیرد و مدرسه، پس از خانواده، به عنوان دومین و تاثیرگذارترین محیط اجتماعی در زندگی او عمل می کند. در این چارچوب، آموزگار نقشی فراتر از یک انتقال دهنده دانش دارد و به عنوان یک مراقب، راهنما، الگوی رفتاری و تسهیل کننده رشد همه جانبه کودک شناخته می شود. این پژوهش با به کارگیری روش توصیفی-تحلیلی و از طریق بررسی عمیق منابع کتابخانه ای، مقالات علمی و چارچوب های نظری معتبر، به تبیین مبانی نظری سلامت روان در مدرسه، شناسایی دقیق عوامل موثر بر آن و ارائه راهکارهای عملی برای معلمان می پردازد. یافته های این تحقیق نشان می دهد که معلمان از طریق ایجاد یک محیط کلاسی امن، قابل پیش بینی و حمایتگر، آموزش هدفمند مهارت های هیجانی-اجتماعی (SEL) به صورت مستقیم و تلفیقی، تقویت عزت نفس و تاب آوری در دانش آموزان، تشخیص به موقع نشانه های هشداردهنده مشکلات روانی و برقراری یک همکاری سازنده با خانواده و مشاور مدرسه، می توانند تاثیری عمیق و ماندگار بر بهزیستی و سلامت روان دانش آموزان خود بگذارند. در نهایت، این تحقیق تاکید می کند که توانمندسازی معلمان برای ایفای این نقش حیاتی، امری ضروری است و نیازمند حمایت ساختاری نظام آموزشی، ارائه آموزش های تخصصی مستمر و تامین منابع کافی برای مدارس است.

کلیدواژه ها:

سلامت روان ، آموزگار ابتدایی ، دانش آموزان ، مهارت های هیجانی-اجتماعی ، محیط آموزشی حمایتگر ، مشاوره مدرسه