تحلیل و بررسی روش های مدیریت زمان برای معلمان جهت افزایش کارایی تدریس و کاهش خستگی دانش آموزان
سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 38
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NHLECONF01_1078
تاریخ نمایه سازی: 19 آبان 1404
چکیده مقاله:
مدیریت زمان یکی از عوامل کلیدی در افزایش کارایی تدریس و کاهش خستگی دانش آموزان است که اهمیت آن برای معلمان به شدت احساس می شود. معلمان با تعیین اولویت ها و برنامه ریزی دقیق روزانه و هفتگی می توانند وظایف خود را به گونه ای سازماندهی کنند که انرژی و تمرکز ذهنی آن ها حفظ شود و از پراکندگی و اتلاف وقت جلوگیری شود. استفاده از تکنولوژی های مدیریت زمان مانند نرم افزارهای تودولیست، تقویم دیجیتال و ابزارهای مدیریت پروژه نیز به معلمان کمک می کند به شکل موثرتری وظایف را پیگیری و مدیریت نمایند. تخصیص زمان های مشخص برای هر فعالیت و رعایت استراحت های منظم در طول روز، از مهم ترین روش ها برای جلوگیری از خستگی ذهنی و افزایش بهره وری تدریس به شمار می رود. معلمان باید توانایی نه گفتن به وظایف اضافی و همچنین تفویض برخی وظایف به دانش آموزان یا همکاران را داشته باشند تا بتوانند تمرکز خود را بر امور اصلی حفظ کرده و از بار کاری خود بکاهند. مرتب سازی محیط کار و کلاس نیز به نظم بیشتر کمک کرده و زمان جستجو و آماده سازی را کاهش می دهد. از سوی دیگر، به کار گیری تکنیک های مدیریت زمان مانند تکنیک پومودورو که تقسیم بندی زمان کار به بازه های کوتاه با استراحت های منظم است، می تواند باعث افزایش تمرکز و کاهش فشار روانی شود. توجه به بهره وری شخصی معلمان و فعالیت در ساعات اوج انرژی خود، موجب می شود که وظایف مهم در زمان مناسب انجام شده و خستگی کمتر شود. در نهایت، تعامل با همکاران و شرکت در کارگاه های آموزشی به ارتقای مهارت های مدیریت زمان کمک می کند و باعث می شود معلمان راهکارهای نوین و کارآمدی را در کلاس درس به کار گیرند. مدیریت زمان به عنوان ابزاری برای افزایش کیفیت تدریس و حفظ سلامت روانی معلمان و دانش آموزان نقش حیاتی دارد که با رعایت اصول آن می توان سطح رضایت شغلی و اثربخشی آموزشی را به طرز محسوسی افزایش داد. این روش ها نه تنها به معلمان توان می دهند تا کلاس ها را با بازدهی بیشتر اداره کنند، بلکه خستگی ذهنی را کاهش داده و شرایط یادگیری مطلوب تری برای دانش آموزان فراهم می کنند. بنابراین، مدیریت زمان سیاستی کلیدی در بهبود اثربخشی تدریس و ارتقای کیفیت آموزش است که باید به صورت مستمر مورد توجه قرار گیرد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سجاد اعظمی
دانش آموخته ی کارشناسی زبان و ادبیات فارسی پیام نور نقده
کبری شیری
دانش آموخته ی کارشناسی زبان انگلیسی ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مراغه
رسول حسینی
دانش آموخته ی کارشناسی ارشد مهندسی عمران ، دانشگاه مراغه
سجاد دولتی
دانش آموخته ی کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مهاباد