طراحی، شبیه سازی و ارزیابی سامانه تولید باران مصنوعی با استفاده از توربین مه پاش و باردهی الکتریکی بخارات آب در مناطق ساحلی خشک

این پژوهش به طراحی و بررسی سامانه ای نوآورانه برای تولید باران مصنوعی با استفاده از فناوری مه سازی فشار بالا و تحریک الکتریکی بخارات آب اختصاص دارد. در این روش، آب دریا پس از فیلتراسیون پیشرفته توسط نازل های دو سیاله ویژه به ذرات مه میکرونی با قطر 2 تا 8 میکرون تبدیل شده و با کمک جریان هوای پرسرعت تولید شده توسط کمپرسور گریز از مرکز تا ارتفاع حدود 80 متر صعود می کند. در ادامه، یک میدان الکترواستاتیک کنترل شده با ولتاژ مستقیم بین 30 تا 50 کیلوولت به ذرات مه اعمال می شود تا بار سطحی آن ها افزایش یافته و فرآیند تراکم و میعان از طریق مکانیسم های دافعه و جذب الکترواستاتیکی تسریع شود. نتایج مدل سازی دینامیک سیالات محاسباتی و شبیه سازی میدان الکتریکی نشان می دهد که این سامانه می تواند در شرایط اقلیمی خشک و نیمه خشک با رطوبت نسبی بالای 60 درصد، احتمال تشکیل بارش محلی را تا 65 درصد افزایش دهد. این فناوری بدون استفاده از مواد شیمیایی و با تکیه بر اصول فیزیکی بخار آب و میدان الکتریکی عمل کرده و می تواند در آینده به عنوان راهکاری بومی و پایدار برای اقلیم سازی در مناطق جنوبی ایران توسعه یابد. تحلیل اقتصادی نشان می دهد که با استفاده از انرژی خورشیدی می توان هزینه بهره برداری از این سامانه را به میزان قابل توجهی کاهش داد.

کلیدواژه ها:

آب دریا ، اقلیم سازی ، باران مصنوعی ، توربین مه پاش ، تولید ابر