بررسی کیفیت فضاهای عمومی تهران و تاثیر آن بر تعاملات اجتماعی

فضاهای عمومی از اساسی ترین مولفه های شکل دهنده حیات شهری هستند و نقشی تعیین کننده در کیفیت زندگی شهروندان، میزان سرزندگی محیط، ایجاد تعلق مکانی و شکل گیری تعاملات اجتماعی ایفا می کنند. در شهر تهران، به دلیل گسترش شتاب زده کالبدی، تراکم بالای جمعیت، توسعه نامتوازن زیرساخت ها و فشارهای محیطی و اقتصادی، نیاز به فضاهای عمومی کارآمد بیش از هر زمان دیگری احساس می شود. این پژوهش با هدف بررسی عمیق و کیفی نقش فضاهای عمومی در ارتقای تعاملات اجتماعی در تهران تدوین شده است. روش تحقیق توصیفی–کیفی بوده و داده ها بر پایه مطالعه اسنادی، تحلیل ادبیات تخصصی، مشاهده میدانی محدود و بررسی نمونه های موردی جمع آوری شده اند.یافته های مطالعه نشان می دهد که فضاهای عمومی در تهران علی رغم ظرفیت های بالقوه فراوان، با محدودیت هایی همچون طراحی ناکافی، کمبود امکانات رفاهی، کیفیت پایین محیطی، ضعف مدیریت و نگهداشت، نابرابری در توزیع فضایی و عدم تطابق با نیازهای فرهنگی و اجتماعی ساکنان مواجه اند. همچنین مشخص شد که تقویت کیفیت کالبدی، افزایش امنیت، ایجاد کاربری های مکمل، توجه به گروه های مختلف سنی و اجتماعی، طراحی انسان محور و رویکرد اجتماع محور در برنامه ریزی شهری می تواند میزان تعاملات اجتماعی و احساس حضورپذیری در فضاهای عمومی تهران را به طور قابل توجهی افزایش دهد.

کلیدواژه ها:

فضای عمومی ، تعاملات اجتماعی ، شهروندان ، توسعه شهری ، روابط