ارتباط بین دریافت غذایی و سطح سرمی کروم با گلوکز خون، اجزای لیپیدی و HbA۱c پلاسمایی در افراد مبتلا به دیابت نوع دو

Ø مقدمه: مطالعات نشان داده اند که ممکن است بین میزان کروم موجود در بدن و ریسک فاکتورهای بیماری دیابت ارتباطی وجود داشته باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط بین دریافت غذایی و سطح سرمی کروم با اجزای لیپیدی، HbA۱c و گلوکز سرمی در افراد مبتلا به دیابت نوع دو می باشد Ø مواد و روش ها: این مطالعه بر روی ۳۰ بیمار۶۰- ۳۰ سال مبتلا به دیابت نوع دو (۱۵ زن و ۱۵ مرد) و ۳۰ فرد سالم (۱۵ زن و ۱۵ مرد) صورت گرفت که از نظر سن، جنس و BMI با افراد بیمار جور شده بودند. از تمامی شرکت کنندگان سه روز یادآمد غذایی ۲۴ ساعته گرفته شد و اخذ نمونه خون به منظور اندازه گیری قند خون، HbA۱c ، اجزای لیپیدی و کروم سرمی به عمل آمد . Ø یافته ها: میانگین سطح سرمی کروم در گروه دیابتی ( μ gr/dl ۲۸/۰ ± ۸۰/۰) بطور معنی داری پایین تر از گروه کنترل ( μgr/dl ۳۳ /۰ ± ۱۹/۱) بود (۰۰۱/۰ < P ). دریافت غذایی کروم در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت (۵۶۰/۰ = P ). آزمون همبستگی هیچ ارتباط معنی داری را بین سطح سرمی کروم و همچنین دریافت غذایی آن با گلوکز ناشتایی خون، HbA۱c ، تری گلیسرید، کلسترول تام، HDL-C و LDL-C سرمی نشان نداد. Ø بحث و نتیجه گیری: ب علیرغم متفاوت نبودن دریافت غذایی، اختلاف معنی داری بین سطح سرمی کروم در دو گروه دیابتی و کنترل وجود داشت. کاهش سطح سرمی کروم در افراد دیابتی احتمالا بدلیل افزایش دفع ادراری این عنصر در این افراد می باشد.

کلیدواژه ها:

Type ۲ diabetes ، Chromium ، Lipid profile ، HbA۱c ، دیابت نوع ۲ ، کروم ، اجزای لیپیدی ، ، HbA۱c