بررسی رابطه بین مسئولیت پذیری اجتماعی و خودکارآمدی شغلی دبیران تربیت بدنی

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین مسئولیت پذیری اجتماعی و خودکارآمدی شغلی دبیران تربیت بدنی شهرستان سراوان بود. پژوهش از نوع توصیفی–همبستگی و به شیوه میدانی انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه دبیران تربیت بدنی شهرستان سراوان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ بود که تعداد ۶۶ نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه مسئولیت پذیری اجتماعی کارول (۱۹۹۱) و پرسشنامه خودکارآمدی شغلی ریگز و نایت (۱۹۹۴) بود. روایی و پایایی ابزارها از طریق نظر کارشناسان و ضریب آلفای کرونباخ تایید شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی، همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که بین مسئولیت پذیری اجتماعی و خودکارآمدی شغلی دبیران رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین، ابعاد خودکارآمدی شغلی شامل باورهای خودکارآمدی فردی و باورهای کارآمدی جمعی توانستند بخشی از واریانس مسئولیت پذیری اجتماعی دبیران را پیش بینی و تبیین کنند. نتایج پژوهش بر اهمیت تقویت خودکارآمدی فردی و جمعی دبیران برای ارتقای مسئولیت پذیری اجتماعی و بهبود کیفیت عملکرد شغلی آنان تاکید دارد. این یافته ها می تواند راهنمای طراحی برنامه های توسعه حرفه ای و روان شناختی برای دبیران تربیت بدنی در مناطق با شرایط محیطی خاص باشد. بر اساس این پژوهش، توصیه می شود برنامه های توسعه حرفه ای برای تقویت توانمندی دبیران طراحی شود، آموزش مهارت های روان شناختی و مدیریت چالش ها برای دبیران ارائه گردد و ایجاد فضای آموزشی حمایت گر و انگیزشی برای افزایش مشارکت و مسئولیت پذیری دبیران مدنظر قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

مسئولیت پذیری اجتماعی ، خودکارآمدی شغلی ، دبیران تربیت بدنی