ارائه الگوی تحقق پذیری زیست پذیری در محیط های شهری (مورد مطالعه: شهر همدان)

تحقق زیست پذیری شهری به ارتقای کیفیت زیست شهروندان، کاهش آلودگی، افزایش سلامت جسمی و روانی شهروندان، تسهیل مدیریت پایدار منابع و کاهش تاثیرات تغییرات اقلیمی منجر می شود. با توجه به رشد جمعیت، گسترش شهر، تغییرات اقلیمی و مسائل مرتبط با آب، آلودگی و فرونشست زمین، توجه به زیست­پذیری شهری همدان، ضرورت دارد. از این رو، هدف پژوهش حاضر، ارائه الگوی تحقق­پذیری زیست­پذیری شهری در شهر همدان است. پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش، کیفی است و برای تجزیه و تحلیل داده ها، از روش گراندد تئوری کوربین و اشتراوس استفاده نموده است. جامعه آماری متشکل از نخبگان حوزه برنامه­ریزی شهری، مدیریت شهری، شهرسازی، محیط زیست و توسعه پایدار است. روش نمونه­گیری به صورت نمونه­گیری هدفمند و تا سطح اشباع نظری ادامه یافته است. در مجموع از نظرات ۱۵ نفر از نخبگان استفاده شده است. نتایج پژوهش بیانگر، ۶ کد گزینشی، ۳۴ کد محوری و ۱۴۲ کد باز است. در نتیجه، تحقق­پذیری زیست­پذیری در شهر همدان نیازمند توجه به شرایط زمینه ای (پتانسیل و موقعیت جغرافیایی، شخصیت تاریخی و زیرساخت)، شرایط علی (ابعاد محیطی، اجتماعی و اقتصادی) و شرایط مداخله گر است که با استفاده از اهرم­های عملیاتی نظیر فضاهای باز، حمل­و­نقل پایدار، آموزش و سلامت و کاربری زمین موجب بهبود کیفیت زیستی و مکانی و تقویت احساس تعلق مکانی می­شوند. سیاست­گذاری و حکمروایی مبتنی بر نوآوری و فناوری نیز نقش مهمی در ارتقای زیرساخت­ها، افزایش فضاهای باز و پاسداشت هویت تاریخی شهر همدان، هم­افزایی میرات تاریخی فرهنگی و نیازهای شهری معاصر دارد. در نهایت، تحقق­پذیری زیست­پذیری در شهر همدان به ایجاد تعادل بین توسعه پایدار، هویت تاریخی و حکمروایی فناورانه منجر می گردد.

کلیدواژه ها:

شهرگرایی پایدار ، زیست پذیری ، شهر زیست پذیر ، شهر همدان