تبیین مدلی برای توسعه مدیریت استعداد در بخش گردشگری هوشمند بر مبنای تئوری داده بنیاد

مقاله حاضر با هدف تبیین مدلی برای توسعه مدیریت استعداد در بخش گردشگری و بررسی چگونگی تاثیرگذاری عامل های مدل بر روی همدیگر و راهکارهای عملی در راستای توسعه مدیریت استعداد در بخش گردشگری می باشد. از این رو با توجه به رویکرد ترکیبی در بخش کیفی با استفاده از روش نظریه داده بنیاد و مصاحبه عمیق با ۱۲ تن از خبرگان (مدیران آژانس های گردشگری و اساتید دانشگاه که دارای دارای مدرک تحصیلی مدیریت جهانگردی، مدیریت هتلداری و رشته کارآفرینی گردشگری می باشند)، به تبیین مدلی برای توسعه مدیریت استعداد در بخش گردشگری پرداخته است. این الگو مشتمل بر شش تم اصلی: ۱) شرایط علی (عوامل ساختاری، عوامل محیطی و عوامل رفتاری)؛ ۲) شرایط زمینه ای(فرهنگ سازمانی، بلوغ سازمانی، یادگیری سازمانی، شرایط محیط کاری و چشم انداز سازمانی)؛ ۳)شرایط مداخله گر (موانع سازمانی و موانع اطلاعاتی و انگیزشی)؛ ۴) مقوله محوری(مدیریت و توسعه استعداد در بخش گردشگری)؛ ۵) راهبردها(استعداد یابی، استعداد گماری، استعداد خواهی و استعداد داری)؛ ۶) پیامدها(پیامدهای فردی، سازمانی و فراسازمانی) می باشد. سپس در گام دوم با استفاده از تکنیک تحلیل عاملی تاییدی و مدل یابی معادلات ساختاری در میان ۳۰۰ نفر از مدیران و کارکنان آژانس های گردشگری مدل حاصله مورد برازش، اعتباریابی و آزمون قرار گرفت. در مرحله کمی براساس روش تحقیق همبستگی روابط میان متغیرهای مدل اولیه و ضرایب تاثیرگذاری هرکدام در تبیین مدلی برای توسعه مدیریت استعداد در بخش گردشگری تعیین گردید. براساس نتایج آماری تحقیق به ترتیب شرایط علی با ضریب ۲۸%، شرایط زمینه ای با ضریب ۲۵% و شرایط مداخله گر ۱۹% بر مقوله محوری تاثیرگذار بودند. کمترین تاثیرگذاری بر مقوله محوری مربوط به شرایط مداخله گر و بیشترین تاثیرگذاری مربوط به شرایط علی است. همچنین میزان تاثیرگذاری مقوله محوری بر راهبردها ۳۷% ، میزان تاثیرگذاری شرایط زمینه ای بر راهبردها ۳۳% و میزان تاثیرگذاری شرایط مداخله گر بر راهبردها ۱۶% می باشد که بیشترین تاثیر مربوط به مقوله محوری است. تاثیر راهبردها در مدل بر پیامدهای ۶۱% بوده است.

کلیدواژه ها:

توسعه مدیریت استعداد ، بخش گردشگری ، نظریه داده بنیاد