طراحی معماری زمنیه گرا با هدف احیای بافت ارزشمند تاریخی خرم آباد

توسعه در بافت های تاریخی جریانی است که برای به حرکت درآمدن نیاز به محرک داشته و دوام و برقراری این جریان نیز نیاز به بسترسازی مناسب دارد. در برنامه های باز زنده سازی، استفاده مجدد از ساختارهای تاریخی و خلق فضاهای جدید را مهم ترین محرک توسعه می شمارند. واژه فرهنگ با گستردگی، ابهام و پیچیدگی همراه است و به نوعی مجموعه ای را از رو ش های زندگی ،نمادها و معانی تشکیل میدهد. این ابعاد گوناگون و البته پنهان فرهنگ است که آن را قادر به نفوذ در امور مختلف می سازد. معماری به عنوان یک پدیده اجتماعی از فرهنگ الگو می گیرد و بر آن تاثیر می گذارد. توجه به ابعاد فرهنگی واجتماعی هر جامعه مورد بحث از ویژگی های معماری زمینه گرا می باشد. معماری و شهرسازی سنتی ما همواره درتعامل با محیط اطراف خود بوده است اما در دوران معاصر به علت افزایش جمعیت و رشد بی رویه ی و بدون حساب شهرها رشته این تعامل ازهم گسست و شهرهایی با چهره ناهمگون و نامتناسب با محیط اطراف به وجود آمد زمینه گرایی روشی درطراحی است که به تعامل معماری و زمینه و سایت اطراف می پردازد معماران زمینه گرا تلاش دارند که پتانسیل های مثبت هرسایت را پیدا و دربنای خود استفاده کنند اگرچه دردوران معاصر با وجود شهرهایی با چهره ناهمگون فقدان زمینه ای که بتوان به آن رجوع کرد حس میشود اما بااین وجود هرسایت دارای قابلیت های فرهنگی کالبدی تاریخی و ... است که میتوان ازآن استفاده کرد این متن درنظر دارد با استفاده ازروش کتابخانه ای و با توجه به نمونه های موجود دراین خصوص به نحوه ارتباط طرح با زمینه و مزایای بهره گیری ازاین روش بپردازد و دراخر به این نتیجه برسد که چگونه میتوان به وسیله زمینه گرایی به شهری پایدار و هماهنگ ازنظر معماری و شهرسازی رسید.

کلیدواژه ها:

معماری ، زمینه گرا ، بافت تاریخی ، خرم آباد ، لرستان