تاثیرچیدمان کلاس براثربخشی تکنیک بارش مغزی درمدیریت یادگیری

هدف این پژوهش بررسی نقش چیدمان فیزیکی کلاس در افزایش اثربخشی تکنیک بارش مغزی به عنوان یکی از روش های فعال در مدیریت یادگیری دانش آموزان است. پژوهش حاضر با رویکردی کاربردی و به شیوه نیمه تجربی انجام شده و جامعه آماری آن شامل دانش آموزان پایه متوسطه در مدارس دولتی شهر تهران بوده است. نمونه گیری به صورت تصادفی خوشه ای انجام شد و دو گروه آزمایش و کنترل در کلاس هایی با چیدمان متفاوت (سنتی و مشارکتی) مورد بررسی قرار گرفتند.ابزار گردآوری داده ها شامل پرسش نامه های استاندارد سنجش یادگیری و فرم های ارزیابی مشارکت در جلسات بارش مغزی بود. تحلیل داده ها با استفاده از مدل تحلیل واریانس چندمتغیره (MANOVA) و آزمون تی مستقل انجام شد.نتایج نشان داد که چیدمان مشارکتی کلاس (نظیر دایره ای یا گروهی) به طور معناداری موجب افزایش اثربخشی تکنیک بارش مغزی در مدیریت یادگیری می شود. دانش آموزان در کلاس های با چیدمان باز و تعاملی، مشارکت فعال تری داشتند، ایده های خلاقانه تری ارائه دادند و درک عمیق تری از مفاهیم آموزشی کسب کردند. این یافته ها بر اهمیت طراحی محیط فیزیکی کلاس در ارتقاء روش های یاددهی–یادگیری تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

چیدمان کلاس ، بارش مغزی ، مدیریت یادگیری ، دانش آموزان