بازاندیشی درمدیریت کلاس با بهره گیری از هوش مصنوعی و طراحی فیزیکی برای کاهش بی نظمی

هدف این پژوهش، بازاندیشی در شیوه های مدیریت کلاس با تمرکز بر کاهش بی نظمی های رفتاری از طریق تلفیق فناوری هوش مصنوعی و طراحی فیزیکی محیط یادگیری است. پژوهش حاضر با رویکردی ترکیبی (کیفی–کمی) انجام شده و از روش تحلیل محتوای قیاسی و مصاحبه های نیمه ساخت یافته با معلمان، مشاوران آموزشی و متخصصان طراحی فضاهای یادگیری بهره گرفته است. در بخش کمی، داده های حاصل از پرسش نامه های استاندارد مدیریت کلاس و شاخص های بی نظمی رفتاری در ۱۲ مدرسه ابتدایی مورد تحلیل قرار گرفت. مدل تحلیل مطالب بر پایه چارچوب تعامل گرایانه بین مولفه های روان شناختی دانش آموزان، الگوریتم های پیش بینی گر هوش مصنوعی، و عناصر طراحی فیزیکی کلاس (نور، چیدمان، رنگ، مسیر حرکت) بنا شده است. یافته ها نشان می دهد که بهره گیری از سامانه های هوش مصنوعی برای پایش لحظه ای رفتار دانش آموزان، همراه با بازطراحی فضاهای آموزشی بر اساس اصول روان شناسی محیط، به کاهش چشمگیر بی نظمی، افزایش تمرکز، و ارتقاء تعامل مثبت در کلاس منجر شده است. این پژوهش بر ضرورت بازنگری در سیاست های آموزشی و طراحی کلاس های درس تاکید دارد و الگویی نوین برای مدیریت کلاس در عصر دیجیتال ارائه می دهد که همزمان به نیازهای شناختی، عاطفی و فضایی دانش آموزان پاسخ می دهد.

کلیدواژه ها:

مدیریت کلاس ، هوش مصنوعی ، بی نظمی ، طراحی فیزیکی