نقش معلمان در ارتقاء مهارت های ارتباطی و اجتماعی دانش آموزان

هدف این پژوهش، بررسی تحلیلی و عمیق نقش چندوجهی معلمان در فرآیند توسعه و ارتقاء مهارت های ارتباطی و اجتماعی دانش آموزان در محیط مدرسه است. مدرسه نه تنها مکانی برای انتقال دانش نظری، بلکه کارگاهی بنیادین برای تمرین زندگی اجتماعی و یادگیری شیوه های صحیح تعامل با دیگران محسوب می شود. در این میان، معلم به عنوان محور اصلی فرآیند تعلیم و تربیت، نقشی فراتر از یک مدرس صرف بر عهده دارد. این پژوهش با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی و با مرور نظام مند ادبیات نظری و پیشینه تحقیقاتی، به این نتیجه دست یافت که معلمان از طریق چهار محور اصلی بر این مهارت ها تاثیر می گذارند: اول، ایفای نقش به عنوان یک الگوی رفتاری قابل مشاهده، که در آن نحوه ارتباط معلم با دانش آموزان و سایر همکاران، به طور مستقیم توسط دانش آموزان تقلید می شود؛ دوم، طراحی و اجرای روش های تدریس فعال و مشارکتی مانند یادگیری مبتنی بر پروژه و بحث های گروهی که مستلزم تعامل و همکاری دانش آموزان است؛ سوم، ایجاد جو روانی-اجتماعی امن، مثبت و پذیرا در کلاس درس که به دانش آموزان جرات ابراز وجود، ریسک پذیری در ارتباط و تمرین مهارت های حل اختلاف را می دهد؛ و چهارم، ارائه بازخوردهای سازنده و مشخص در مورد رفتارهای اجتماعی و ارتباطی دانش آموزان. یافته ها نشان می دهد که معلمان آموزش دیده و آگاه به این نقش، می توانند به طور قابل توجهی شایستگی اجتماعی، توانایی همدلی، مدیریت هیجانات و مهارت های ارتباطی موثر را در دانش آموزان پرورش دهند. این امر نه تنها به بهبود روابط میان فردی در مدرسه کمک می کند، بلکه پایه ای اساسی برای موفقیت تحصیلی، شغلی و رضایت از زندگی آنان در آینده بنا می نهد. نتایج این پژوهش بر ضرورت بازنگری در برنامه های درسی تربیت معلم و گنجاندن آموزش های تخصصی در زمینه یادگیری اجتماعی-عاطفی تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

معلمان ، مهارت های ارتباطی ، مهارت های اجتماعی ، دانش آموزان ، یادگیری اجتماعی-عاطفی