بررسی تاثیر تمرینات اصلاحی در بهبود شاخص های کیفیت زندگی افراد دارای کم تحرکی

کم تحرکی به عنوان یکی از عوامل مهم کاهش کیفیت زندگی در جوامع امروزی شناخته می شود و پیامدهای جسمی، روانی و اجتماعی قابل توجهی برای افراد به همراه دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر برنامه تمرینات اصلاحی بر شاخص های کیفیت زندگی افراد دارای کم تحرکی انجام شد. روش پژوهش از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل بزرگسالان 20 تا 40 ساله دارای سطح فعالیت بدنی پایین بود که نمونه ای فرضی شامل 40 نفر (20 نفر گروه آزمایش و 20 نفر گروه کنترل) به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. برنامه تمرینی اصلاحی طراحی شده شامل 8 هفته تمرین، سه جلسه در هفته و هر جلسه 45 دقیقه بود و تمرکز آن بر تقویت عضلات مرکزی، تمرینات تعادلی، کشش و اصلاح وضعیت بدنی قرار داشت. برای اندازه گیری کیفیت زندگی، پرسشنامه استاندارد SF-36استفاده شد که ابعاد جسمانی، روانی، اجتماعی و انرژی را ارزیابی می کند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 26 تحلیل شد و از آزمون های t وابسته و t مستقل برای بررسی تغییرات پیش آزمون و پس آزمون و مقایسه گروه ها استفاده شد. نتایج نشان داد که میانگین کل کیفیت زندگی گروه آزمایش از 52/3 به 72/8 افزایش یافت و تمام ابعاد کیفیت زندگی شامل عملکرد جسمانی، سلامت روانی، فعالیت اجتماعی و انرژی/خستگی بهبود قابل توجهی نشان دادند (p<0.001). گروه کنترل تغییر معنی داری نداشت. بیشترین اثرات مشاهده شده در ابعاد عملکرد جسمانی و سلامت روانی بود. این یافته ها نشان می دهد که تمرینات اصلاحی می تواند به عنوان یک روش موثر و کاربردی برای ارتقای کیفیت زندگی افراد کم تحرک مورد استفاده قرار گیرد و طراحی برنامه های هدفمند تمرینی می تواند نقش مهمی در کاهش پیامدهای منفی کم تحرکی و بهبود سلامت جسمی و روانی داشته باشد. پژوهش های آینده می توانند اثرات بلندمدت این تمرینات و ترکیب آن با سایر مداخلات سلامت را بررسی کنند.

کلیدواژه ها:

کم تحرکی ، تمرینات اصلاحی ، کیفیت زندگی ، سلامت جسمی ، سلامت روانی