مدیریت ریسک در چارچوب حاکمیت اکوسیستم های مبتنی بر اعتماد دیجیتال

در اقتصاد دیجیتال، موفقیت سازمان ها وابسته به ایجاد روابط و تعاملات ارزشمند و قابل اعتماد است. تدوین الگویی جامع و چابک برای شکل دهی و تقویت اعتماد دیجیتال میان ذینفعان، برای شکل دهی اکوسیستم های دیجیتال تاب آور و پایدار ضروری است. هدف پژوهش حاضر، بررسی اکوسیستم اعتماد دیجیتال و ارائه چارچوبی برای حاکمیت اکوسیستمی می باشد. در این راستا، ابتدا تمایز میان اعتماد دیجیتال و امنیت دیجیتال تبیین شده و سپس از چارچوب اکوسیستم اعتماد دیجیتال استفاده شده است. این چارچوب شامل شاخص ها و کنترل هایی است که قابل سفارشی سازی بر اساس نیازهای هر اکوسیستم بوده و در حاکمیت متمرکز و غیرمتمرکز به کار می رود. هرم سلسله مراتبی چارچوب شامل شش لایه است: گره ها، دامنه ها، عوامل اعتماد، روش ها، فعالیت ها و نتایج. در این مدل، مدیریت ریسک به عنوان یکی از عوامل کلیدی اعتماد در دامنه هدایت و پایش عمل می کند. این دامنه، خود به عنوان پل ارتباطی میان بعد سازمانی و فرایندی در نظر گرفته می شود. در پژوهش، پس از تبیین سه لایه نخستین هرم، نتایج تحقیقات کاربردی برای لایه های چهارم و پنجم، به ترتیب، شامل روش ها و فعالیت های مدیریت ریسک بر مبنای استاندارد ایزو ۲۷۰۰۵ ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

اعتماد دیجیتال ، اکوسیستم دیجیتال ، مدیریت ریسک ، حاکمیت اکوسیستمی ، هدایت و پایش ، چارچوب اکوسیستم اعتماد دیجیتال