مقایسه ای پرخاشگری، اضطراب و رشد اجتماعی در فرزندان نوجوان جانبازان PTSD و نوجوانان غیر فرزند جانباز شهرستان اصفهان

مقدمه: فرزندان جانبازان اعصاب و روان به طور دائم در معرض ضربات روانی غیر مستقیم ناشی از جنگ قرار دارند و از طرف دیگر به دلیل همانند سازی با الگوی پدر در معرض بروز علائم رفتاری مشابه آنان هستند. به همین دلیل بررسی وضعیت روانی و رشد اجتماعی این نوجوانان برای شناخت بیشتر مشکلات آنان و برنامه ریزی دقیق تر و آگاهانه تر برای رفع این مشکلات ضروری به نظر می رسد. مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی مقایسه ای میزان پرخاشگری، اضطراب و رشد اجتماعی ۱۴۱ نفر از فرزندان جانبازان در مقطع دبیرستانی با استفاده از ۳ پرسش نامه خود ایفا سنجیده شد و با همسالان آنها در دبیرستان های اصفهان مقایسه گردید. دو گروه از نظر جنس، سال تحصیلی، معدل سال قبل و درآمد خانواده همسان (Match) شده بودند. یافته ها: یافته های این مطالعه نشان داد که پس از کنترل اثر متغیر مخدوش کننده سطح تحصیلات والدین، میزان اضطراب و پرخاشگری در فرزندان جانبازان به طور معنی داری بالاتر از گروه دیگر بوده (۰۵/۰p<)؛ ولی رشد اجتماعی آنان تفاوت معنا داری نداشت. نتیجه گیری: بالاتر بودن سطح اضطراب و پرخاشگری از یک سو و وضعیت نه چندان مطلوب اقتصادی – اجتماعی خانواده های جانبازان که فرزندان آنان را بیش از پیش مستعد این گونه اختلالات روانی و رفتاری می کند، از سوی دیگر، اهمیت پرداختن به برنامه های پالایش بهداشت و روان و اقدامات مداخله ای را در این قشر متذکر می شود.

کلیدواژه ها:

Aggression ، Anxiety ، Social development ، War veterans with PTSD ، Adolescent ، پرخاشگری ، اضطراب ، رشد اجتماعی ، جانبازان اعصاب و روان ، PTSD ، نوجوانان