بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی در کاهش علائم روان شناختی در بیماران سندروم افتادگی دریچه میترال

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی در کاهش علائم روان­شناختی در بیماران سندروم افتادگی دریچه میترال انجام شد. مواد و روش ­ها: پژوهش حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل کلیه بیماران زن مبتلا به سندروم افتادگی دریچه میترال در شهر مشهد بود که به درمانگاه روان­شناسی بالینی دانشگاه فردوسی و بیمارستان های امام رضا(ع) و قائم(عج) شهر مشهد مراجعه کرده بودند که از میان داوطلبان تعداد ۱۶ نفر پس از مصاحبه و غربال اولیه با روش نمونه ­گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل پرسش­نامه های وحشت­زدگی آلبانی، خستگی کراپ و اضطراب منتشر (GAD-۷) بود و داده های به دست آمده به وسیله نرم افزار SPSS  نسخه ۲۱ و آزمون تحلیل کوواریانس یک طرفه تحلیل گردید. یافته ­ها:  نتایج نشان داد که رفتاردرمانی دیالکتیکی در کاهش علائم روان­شناختی موثر بود (۰۱/۰P<). بحث و نتیجه ­گیری:  رویکرد رفتاردرمانی دیالکتیکی زمینه ساز بهبود سلامت روان­شناختی این بیماران شد.

کلیدواژه ها:

Dialectical Behavior Therapy ، Psychological Symptoms ، Mitral Valve Prolaps ، رفتاردرمانی دیالکتیکی ، علائم روان شناختی ، افتادگی دریچه میترال