تاثیر پیش آماده سازی قلبی با تمرینات تناوبی شدید بر MDA، SOD و GPX میوکارد به دنبال القای سکته قلبی حاد در موش های صحرایی نر

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر پیش آماده ­سازی قلبی با تمرین تناوبی شدید بر آنزیم ­های MDA ،SOD   و  GPX به دنبال سکته قلبی حاد در موش­ های صحرایی نر است. مواد و روش ­ها: بر اساس این هدف، ۲۰ سر موش ۸ هفته ­ای نر با نژاد ویستار (با میانگین وزنی ۱/۵ ± ۴۱/۲۲۴ گرم) به ۴ گروه کنترل، تمرین، سکته و سکته-تمرین تقسیم شدند. گروه­ های تمرینی به دو هفته تمرین تناوبی شدید در چهار بخش پرداختند. بخش اول، سه روز تمرین هر روز دو جلسه و هر جلسه شامل ۴ تناوب شدید دو دقیقه­ ای با سرعت ۳۵ تا ۴۰ متر بر دقیقه  که بین هر تناوب، یک وهله استراحت فعال ۲ دقیقه ­ای در نظر گرفته شد. در بخش دوم، دو روز تمرین، هر روز دو جلسه تمرینی حاوی ۴ تناوب فعالیت شدید ۲ دقیقه­ ای  و ۳ تناوب استراحت فعال ۲ دقیقه ­ای بود. بخش سوم، در سه روز تمرینی شامل ۵ تناوب شدید  و ۴ تناوب استراحت فعال  بود. بخش چهارم، شامل دو روز تمرینی  با شدتی مشابه بخش سوم، اما با افزایش یک تناوب فعالیت و استراحت فعال در هر جلسه همراه بود. یافته­ ها: آزمون تحلیل واریانس یک راهه نشان داد که دو هفته تمرین تناوبی شدید اگرچه موجب کاهش ناحیه انفارکته قلب موش ­ها می­ شود، اما تغییرات معنی­داری در MDA، SOD و GPx به دنبال انفارکتوس میوکارد حاد بین گروه­های سکته-تمرین و سکته ایجاد نمی­کند. بحث و نتیجه­ گیری:  تمرینات ورزشی تناوبی شدید موجب کاهش آسیب بافتی قلب در انفارکتوس می­شود و این کاهش مستقل از  تغییرات عوامل  اکسایشی و ضد اکسایشی اتفاق می­افتد.

کلیدواژه ها:

Pre-conditioning Intense interval training ، Oxidative and non-oxidative markers ، Acute myocardial infarction ، پیش آماده سازی ، تمرینات تناوبی شدید ، مارکرهای اکسایشی و ضد اکسایشی ، انفارکتوس قلبی حاد