نقش آموزش ابتدایی در شکل گیری مهارت های اجتماعی کودکان: از تعامل تا همدلی

آموزش ابتدایی به عنوان نخستین مرحله رسمی در نظام تعلیم و تربیت، نقش بنیادینی در شکل گیری شخصیت و مهارت های اجتماعی کودکان ایفا می کند. در این دوره حساس، کودکان برای نخستین بار با ساختارهای اجتماعی خارج از خانواده مواجه می شوند و فرصت می یابند تا در تعامل با همسالان، معلمان و محیط مدرسه، مهارت هایی چون همدلی، همکاری، حل تعارض، مسئولیت پذیری و ارتباط موثر را تجربه و تمرین کنند. آموزش ابتدایی، اگر به درستی طراحی و اجرا شود، می تواند بستری مناسب برای پرورش این مهارت ها فراهم آورد. روش های تدریس مشارکتی، فعالیت های گروهی، بازی های آموزشی، و فضای یادگیری تعاملی از جمله ابزارهایی هستند که در تقویت مهارت های اجتماعی نقش دارند. همچنین، نقش معلم به عنوان تسهیل گر یادگیری و الگوی رفتاری، در شکل گیری نگرش های اجتماعی کودکان بسیار موثر است. در مقابل، نظام های آموزشی سنتی که بر حفظیات و رقابت فردی تاکید دارند، ممکن است مانع رشد اجتماعی کودکان شوند. پژوهش های اخیر نشان داده اند که مهارت های اجتماعی در دوران ابتدایی نه تنها بر کیفیت روابط فردی و عملکرد تحصیلی تاثیر می گذارند، بلکه در سلامت روان، سازگاری اجتماعی و موفقیت های آینده نیز نقش دارند. این مقاله با هدف بررسی نقش آموزش ابتدایی در شکل گیری مهارت های اجتماعی کودکان، به تحلیل عوامل موثر، چالش ها و راهکارهای ارتقای این مهارت ها پرداخته و بر اهمیت طراحی محیط های یادگیری اجتماعی محور تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش ابتدایی ، مهارت های اجتماعی ، همدلی ، تعامل گروهی ، رشد شخصیت