مدیریت شهری خلاق و توسعه پایدار فرهنگی

در دهه های اخیر، توجه به ابعاد فرهنگی در توسعه شهری به عنوان یکی از ارکان اصلی پایداری و هویت شهری مورد تاکید اندیشمندان و سیاست گذاران قرار گرفته است. در شهرهای ایران، اگرچه ظرفیت های فرهنگی و تاریخی فراوانی وجود دارد، اما مدیریت شهری عمدتا تحت تاثیر رویکردهای کالبدی، فنی و اقتصادی بوده و نقش فرهنگ در سیاست گذاری های شهری کم رنگ مانده است. پژوهش حاضر با هدف تبیین نقش مدیریت شهری خلاق در تحقق توسعه پایدار فرهنگی، به بررسی ابعاد و الزامات نهادی، مدیریتی و اجتماعی این مفهوم در بستر شهرهای ایران می پردازد.یافته های پژوهش نشان می دهد که مدیریت شهری خلاق با تاکید بر نوآوری، مشارکت شهروندان و بهره گیری از ظرفیت های فرهنگی محلی، می تواند زمینه ارتقای هویت شهری، تقویت انسجام اجتماعی و پایداری فرهنگی را فراهم آورد. تحقق این هدف مستلزم نهادینه سازی فرهنگ در برنامه ریزی شهری، تشکیل نهادهای هماهنگ کننده فرهنگی، حمایت از صنایع خلاق، آموزش مدیران فرهنگی، و تمرکززدایی در سیاست گذاری های فرهنگی است. در نهایت، نتایج نشان می دهد که توسعه پایدار فرهنگی زمانی محقق می شود که شهرها به عنوان موجودیت های فرهنگی و اجتماعی، نه صرفا کالبدی و اقتصادی، مورد توجه قرار گیرند و حکمرانی شهری بر مبنای انسان محوری، عدالت فرهنگی و خلاقیت جمعی بازتعریف شود

کلیدواژه ها:

مدیریت شهری خلاق ، توسعه پایدار فرهنگی ، هویت شهری ، انسجام اجتماعی ، سیاست گذاری فرهنگی ، شهرهای ایران