تعیین اثربخشی توان بخشی عصب روانشناختی بر حافظه و عملکرد اجرایی افراد مبتلا به سکته مغزی

مقدمه: این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی توان بخشی عصب روانشناختی بر حافظه و عملکرد اجرایی افراد مبتلا به سکته مغزی شهر یاسوج انجام شد. مواد و روش­ ها: روش این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش شامل بیماران مبتلا به سکته مغزی سنین ۲۰ تا ۶۰ سال شهر یاسوج در سال ۴۰۰-۱۳۹۹ بود. از بین جامعه آماری تعداد ۳۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در ادامه به روش نمونه گیری تصادفی در قالب دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) گمارش شدند، گروه آزمایش به مدت ۲۲ جلسه ۹۰ دقیقه­ای تحت روش درمانی قرار گرفتند. به منظور جمع­آوری داده­های پژوهش از مقیاس معاینه مختصر وضعیت روانی فولشتاین (۱۹۷۵)، پروتکل درمان توانبخشی عصب روانشناختی، آزمون حافظه کاری وکسلر، حافظه بالینی وکسلر بزرگسالان (۱۹۴۱) و آزمون حل مساله برج لندن (۱۹۸۲) استفاده گردید. داده های پژوهش با استفاده از  آزمون کوواریانس و نرم افزار  SPSS-۲۱ تجزیه و تحلیل شدند. یافته­ ها: نتایج نشان داد که رویکرد درمانی توان بخشی عصب روانشناختی بر حافظه و عملکرد اجرایی افراد مبتلا به سکته مغزی موثر بوده است (P<۰/۰۵).  بحث و نتیجه ­گیری: با توجه یه یافته های حاصل از این پژوهش می توان گفت: از جمله روش های درمانی مفید جهت بازسازی حافظه و عملکرد اجرایی افراد مبتلا به سکته مغزی، درمان عصب روانشناختی است.

کلیدواژه ها:

Psychopsychological rehabilitation ، memory ، executive function ، stroke ، توان بخشی عصب روانشناختی ، حافظه ، عملکرد اجرایی ، سکته مغزی