تاثیر برهمکنش شوری و نیتروژن بر رشد، ترکیب شیمیایی و شاخص های تحمل به شوری در نهال های پرتقال

این آزمایش در درجات مختلف شوری آب آبیاری و سطوح نیتروژن مصرفی و به منظور بررسی اثر تغذیه نیتروژن بررشد،تعدیل تنش شوری و ترکیب شیمیائی پرتقال رقم والنسیا انجام شد.آزمایش به شکل فاکتوریل،در قالب طرح کاملا تصادفی و با سه تکرار بود. فاکتورها شامل چهار سطح شوری آب آبیاری(شاهدو2/0و4/0و6/0 دسی زیمنس بر متر)و پنجسطح نیتروژن ( 120،160،50،8 و 200 میلی گرم نیتروژن در کیلوگرم خاک به شکل سولفات آمونیوم) بود. نتایج نشان دادکه وزن برگ و ریشه و کلروفیل برگ، با افزایش شوری آب آبیاری کاهش معنی داری را نشان دادند. با افزایش سطوح شوری آب آبیاری غلظت یون های سدیم و کلر در برگ و ریشه گیاه تا حد سمیت افزایش یافت که به نوبه خودکاهش معنی دار کلروفیل برگ و وزن ماده تر و خشک برگ و ریشه را بدنبال داشت.در حالیکه نیتروژن تاثیر محسوسی بر غلظتسدیم برگ نداشت،اماکاربرد این عنصرسبب کاهش غلظت کلر دربرگ شد.شوری آب آبیاری غلظت نیتروژن، فسفر،پتاسیم و عناصرکم مصرف را درگیاه کاهش داد و در پاره ای از موارد به کمتراز حدود بهینه رساند.نیتروژن سبب بهبود تاثیرشوری برکاهش غلظت عناصر ضروری مورد نیازگیاه شد و غلظت این عناصر را در بافت گیاهی افزایش داد

کلیدواژه ها:

مرکبات ، شوری ، نیتروژن ، عملکرد و رشدگیاه