تحلیل نقش فناوری های نوظهور در بازآفرینی الگوهای نوین تدریس در نظام آموزشی معاصر

تحولات سریع در عرصه فناوری های نوظهور، ساختار نظام های آموزشی را در سراسر جهان دگرگون کرده و الگوهای سنتی تدریس را به چالش کشیده است. در نظام آموزشی معاصر، فناوری های نوین همچون هوش مصنوعی، یادگیری تطبیقی، واقعیت افزوده و تحلیل داده های آموزشی به ابزاری اساسی برای بازآفرینی روش های تدریس تبدیل شده اند. پژوهش حاضر با هدف تحلیل نقش فناوری های نوظهور در بازآفرینی الگوهای نوین تدریس در نظام آموزشی معاصر انجام شده است. روش تحقیق از نوع توصیفی–تحلیلی است و داده ها از طریق بررسی منابع علمی، مطالعات تجربی و تحلیل نظام مند یافته های پژوهشی گردآوری شده اند. نتایج نشان می دهد که فناوری های نوظهور سبب ارتقای کیفیت یادگیری، افزایش خلاقیت، شخصی سازی آموزش و بهبود بازخورد میان معلم و دانش آموز می شوند. همچنین، این فناوری ها فرصت های جدیدی برای تعامل میان یادگیرندگان فراهم آورده و زمینه پرورش مهارت های قرن بیست ویکم را فراهم می سازند. از سوی دیگر، چالش هایی چون نابرابری دیجیتال، ضعف در سواد رسانه ای معلمان، و مسائل اخلاقی مرتبط با داده های آموزشی نیز مطرح است که نیازمند سیاست گذاری دقیق و آموزش مستمر نیروی انسانی می باشد. این مطالعه تاکید می کند که بهره گیری اثربخش از فناوری های نوظهور در نظام آموزشی مستلزم ایجاد زیرساخت های فناورانه، بازنگری در برنامه های درسی، و تربیت معلمان مجهز به مهارت های دیجیتال است.

کلیدواژه ها:

فناوری های نوظهور ، الگوهای نوین تدریس ، آموزش فناورمحور ، هوش مصنوعی آموزشی ، نظام آموزشی معاصر ، یادگیری شخصی سازی شده ، تحول آموزشی.