تحلیل نقش سبک ارتباطی معلم در کاهش علائم افسردگی در دانش آموزان ابتدایی

افسردگی در دوران کودکی، به ویژه در مقطع ابتدایی، یکی از چالش های مهم سلامت روانی است که می تواند بر رشد تحصیلی، اجتماعی و هیجانی دانش آموزان تاثیر منفی بگذارد. از آنجا که معلمان نقش کلیدی در شکل گیری محیط یادگیری ایمن و حمایت گر دارند، سبک ارتباطی آن ها می تواند عاملی تعیین کننده در کاهش یا تشدید علائم افسردگی در دانش آموزان باشد. هدف این پژوهش، بررسی رابطه بین سبک های ارتباطی معلمان (حمایتی، سلطه گر، بی تفاوت و مشارکتی) و میزان بروز علائم افسردگی در دانش آموزان ابتدایی است. روش تحقیق از نوع توصیفی-همبستگی بوده و جامعه آماری شامل دانش آموزان پایه چهارم تا ششم ابتدایی در مدارس دولتی شهر تهران است. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه سبک ارتباطی معلم و پرسشنامه افسردگی کودکان (CDI) بوده است. نتایج تحلیل آماری نشان داد که سبک ارتباطی حمایتی و مشارکتی معلمان با کاهش معنادار علائم افسردگی در دانش آموزان همراه است، در حالی که سبک سلطه گر و بی تفاوت با افزایش این علائم همبستگی دارد. همچنین، احساس امنیت روانی در کلاس به عنوان متغیر میانجی در این رابطه شناسایی شد. یافته ها بر اهمیت آموزش مهارت های ارتباطی به معلمان و طراحی مداخلات روان تربیتی در مدارس تاکید دارند. در پایان، پیشنهاداتی برای بهبود سبک ارتباطی معلمان و ارتقای سلامت روانی دانش آموزان ارائه شده است

کلیدواژه ها:

افسردگی کودکان ، سبک ارتباطی معلم ، سلامت روان ، آموزش ابتدایی ، امنیت روانی.