اثربخشی یادگیری فعال در بهبود مهارت های خواندن وتعامل اجتماعی دانش آموزان ابتدایی

یادگیری فعال به عنوان یکی از رویکردهای نوین آموزشی، تاکید ویژه ای بر مشارکت فعال فراگیران در فرآیند یاددهی-یادگیری دارد و برخلاف روش های سنتی، دانش آموز را از حالت منفعل خارج کرده و به عنوان عاملی پویا در یادگیری درگیر می سازد. هدف از این مقاله مروری، بررسی و تحلیل پژوهش های موجود در زمینه ی تاثیر یادگیری فعال بر ارتقاء مهارت های خواندن دانش آموزان دوره ابتدایی است. با توجه به اهمیت مهارت خواندن به عنوان زیربنای اصلی یادگیری دروس دیگر و نقش آن در موفقیت تحصیلی دانش آموزان، تحلیل دقیق راهکارهای نوین آموزشی از جمله یادگیری فعال، امری ضروری به نظر می رسد. یافته های این مرور نشان می دهد که استفاده از تکنیک های یادگیری فعال نظیر بحث گروهی، بازی های آموزشی، ایفای نقش، پروژه های مشارکتی و یادگیری مبتنی بر مسئله، به طور معناداری باعث تقویت درک مطلب، روان خوانی، افزایش علاقه به خواندن و مشارکت بیشتر دانش آموزان در فعالیت های خواندن می شود. همچنین، پژوهش ها حاکی از آن اند که یادگیری فعال می تواند تفاوت های فردی دانش آموزان را بهتر پوشش دهد و با تقویت خودتنظیمی و تعامل اجتماعی، زمینه را برای یادگیری عمیق تر فراهم سازد. با این حال، موفقیت این رویکرد وابسته به عواملی چون آموزش معلمان، منابع کافی، و فضای کلاس باز و تعاملی است. در نهایت، مرور مطالعات نشان می دهد که یادگیری فعال نه تنها به بهبود مهارت های خواندن کمک می کند، بلکه نگرش دانش آموزان نسبت به یادگیری را نیز بهبود می بخشد، که این خود در درازمدت بر عملکرد تحصیلی آنان تاثیرگذار خواهد بود.

کلیدواژه ها:

یادگیری فعال ، مهارت خواندن ، آموزش ابتدایی ، درک مطلب ، مشارکت دانش آموز.