بررسی تاثیر انگیزش درونی بر کاهش افت تحصیلی در دانش آموزان دوره متوسطه: نقش واسطه ای خودتنظیمی تحصیلی

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر انگیزش درونی بر کاهش افت تحصیلی در دانش آموزان دوره متوسطه با در نظر گرفتن نقش واسطه ای خودتنظیمی تحصیلی است. این مطالعه به روش توصیفی-همبستگی و با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پایه های هشتم تا دهم در مدارس دولتی شهر نیشابور در سال تحصیلی ۱۴۰۴–۱۴۰۳ بود. از میان آن ها، ۳۰۰ نفر با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه انگیزش تحصیلی والرند (AMS)، پرسشنامه افت تحصیلی محقق ساخته و پرسشنامه خودتنظیمی تحصیلی پینتریچ بود. نتایج نشان داد که انگیزش درونی تاثیر معناداری بر کاهش افت تحصیلی دارد (β = -۰.۴۱, p < ۰.۰۱)، و خودتنظیمی تحصیلی نقش واسطه ای معناداری در این رابطه ایفا می کند. یافته ها بر اهمیت آموزش مهارت های خودتنظیمی و تقویت انگیزش درونی به عنوان عوامل کلیدی در پیشگیری از افت تحصیلی در دانش آموزان تاکید دارند. نتایج این پژوهش می تواند مبنای طراحی مداخلات آموزشی و روان شناختی موثر در مدارس شهر نیشابور و سایر مناطق مشابه قرار گیرد.