از سپرهای دفاعی تا پل های یادگیری: معماری شایستگی «نقدپذیری تاملی» در فراگیران

این مقاله به بررسی یک چالش بنیادین در اکوسیستم های آموزشی می پردازد: پدیده “واکنش دفاعی منطق نما” در فراگیران هنگام مواجهه با نقد. اغلب فراگیران به جای جذب و تامل بر بازخورد، انرژی خود را صرف توجیه، استدلال متقابل و دفاع از موضع اولیه خود می کنند، که این امر قدرتمندترین ابزار یادگیری، یعنی بازخورد، را خنثی می سازد. این پژوهش، که با روش مرور ادبیات تلفیقی انجام شده، استدلال می کند که “نقدپذیری” یک ویژگی شخصیتی ذاتی نیست، بلکه یک شایستگی شناختی-هیجانی قابل آموزش به نام “نقدپذیری تاملی” است. با تکیه بر مبانی نظری کلیدی مانند ذهنیت رشد (دوک)، روال های دفاعی (آرجریس) و به ویژه مدل محرک های سه گانه بازخورد (استون و هین)، این مقاله آناتومی روانشناختی مقاومت در برابر نقد را تشریح می کند. یافته ها نشان می دهند که مقاومت فراگیران عمدتا از سه محرک نشات می گیرد: محرک حقیقت (باور به نادرستی بازخورد)، محرک رابطه (عدم پذیرش فرد بازخورددهنده) و محرک هویت (احساس تهدید نسبت به خودانگاره). مقاله در نهایت چارچوبی عملیاتی و مجموعه ای از راهبردهای پداگوژیک را برای مربیان ارائه می دهد تا بتوانند به طور سیستماتیک سپرهای دفاعی فراگیران را به پل هایی برای یادگیری عمیق و پایدار تبدیل کنند.