تحلیل زبانی و بیانی اشعار فرخی یزدی

شعر تصویری است که شاعر می سازد این تصویر تنها ناشی از یک احساس یا دید شاعرانه نیست بلکه برآمده از توانایی وی در ایجاد تاثیری شاعرانه است که با زبان ادبی او، زیبایی و گیرایی شعر را فراهم می آورد علیهذا، زبان ادبی هر شاعر حاصل نگرش، سبک و شیوه بیان اوست و وقتی سخن از زبان ادبی به میان می آید، سبک شناسی و فرمالیسم نیز وارد شعر می شوند. هدف اصلی این پژوهش، بررسی ویژگی های بیانی و زبان ادبی در سروده های فرخی یزدی به عنوان شاعری اجتماعی و مردم مدار در دوره ی مشروطه است. روش تحقیق به صورت توصیفی – تحلیلی است و نتایج تحقیق حاکی از آن است که درمجموع ۱۲۵۱ بیت شعری که کل غزلیات فرخی یزدی را تشکیل می دهد، او ۴۸۵ صورت خیالی را به کار گرفته است؛ از این میان ۲۶۵ مورد تشبیه، ۸۱ مورد استعاره، ۹۳ مورد کنایه و ۴۴ مورد مجاز است. بسامد بالای تشبیه در شعر او را باید به عنوان یک ویژگی سبکی بارز در توجه به زبان عامیانه به شمار آورد.