مقایسه پارامترهای مقاومتی در ستونهای سنگی مسلح به ژئوتکستایل محصورکننده و خرده لاستیک با ستونهای سنگی غیرمسلح

امروزه یکی از روشهایی که به طور وسیعی برای اصلاح رسوبات نرم و خاک های ریزدانه ست مورد استفاده قرار می گیرد، ستون سنگی است. ستون سنگی موجب افزایش مقاومت خاک های سست شده و نشست به وجود آمده در اثر اعمال بار را کاهش می دهد. با این وجود، عملکرد آنها در خاک خیلی نرم مشکلاتی را به همراه دارد. چراکه در این روش پس از اجرای ستون سنگی و در هنگام بارگذاری، مصالح ستون سنگی در خاک اطراف نفوذ می رود. با نشست مصالح ستون سنگی، ستون دچار انبساط شده و گسترش جانبی پیدا می کند و کارایی لازم را نخواهد داشت. برای مقابله با چنین پدیده ای از روشهای مختلفی همچون افزایش فشار همه جانبه در توده خاک و نیز روش مسلح سازی ستون سنگی با استفاده از مسلح کننده های ژئوسنتتیکی انجام شود. بر این اساس در تحقیق حاضر به مقایسه پارامترهای مقاومتی در ستون های سنگی مسلح به ژئوتکستایل محصورکننده و خرده لاستیک با ستونهای سنگی غیرمسلح پرداخته شد. جهت دستیابی به اهداف تحقیق، آزمایش سه محوره تحکیم یافته زهکشی نشده (CU) برای نمونه های مختلف طراحی و اجرا شد. یافته های تحقیق نشان داد خرده لاستیک تاثیر قابل توجهی بر مقادیر مدول الاستیسیته نمونه داشته که بیشترین تاثیر مربوط به نمونه های با ۲۰ درصد خرده لاستیک است. این نتیجه می توان مربوط به عدم اتصال و قفل شدگی دانه بندی نمونه باشد.

کلیدواژه ها:

ستون سنگی ، خرده لاستیک ، ژئوتکستایل ، زاویه اصطکاک داخلی ، مدول الاستیسیته