بررسی نقش ارزشیابی توصیفی در افزایش انگیزه و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی

ارزشیابی به عنوان یکی از ارکان اساسی فرآیند آموزشی، همواره مورد توجه پژوهشگران تعلیم و تربیت بوده است. در نظام های آموزشی سنتی، تمرکز اصلی بر نمره و مقایسه کمی میان دانش آموزان قرار دارد که این امر غالبا موجب کاهش انگیزه، اضطراب تحصیلی و تضعیف اعتماد به نفس یادگیرندگان می شود. در مقابل، ارزشیابی توصیفی با تاکید بر بازخورد کیفی و ارائه توضیحات سازنده در مورد عملکرد دانش آموزان، امکان شناسایی دقیق نقاط قوت و ضعف را فراهم ساخته و زمینه رشد همه جانبه آنان را ایجاد می کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش ارزشیابی توصیفی در افزایش انگیزه و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی انجام شده است. روش تحقیق به صورت کیفی، توصیفی و کتابخانه ای بوده و از منابع معتبر علمی شامل مقالات و پژوهش های منتشرشده در پایگاه های دانشگاهی و علمی همچون سیویلیکا، نورمگز، مگ ایران و گوگل اسکولار استفاده گردیده است. یافته های تحقیق نشان داد که ارزشیابی توصیفی از طریق ارائه بازخوردهای شفاف و حمایتگرانه، انگیزه درونی دانش آموزان را تقویت می کند و نگرش مثبت به یادگیری را در آنان افزایش می دهد. همچنین این شیوه با کاهش اضطراب ناشی از مقایسه های کمی و ایجاد محیطی عادلانه تر در کلاس درس، باعث ارتقای اعتماد به نفس، خودتنظیمی و بهبود عملکرد تحصیلی می شود. در نهایت می توان نتیجه گرفت که به کارگیری ارزشیابی توصیفی در مقطع ابتدایی نه تنها ابزاری کارآمد برای سنجش پیشرفت تحصیلی است، بلکه به عنوان رویکردی اثربخش در ارتقای انگیزه و کیفیت یادگیری دانش آموزان نیز عمل می کند.

کلیدواژه ها:

ارزشیابی توصیفی ، انگیزه تحصیلی ، پیشرفت تحصیلی ، دوره ابتدایی