رویکردهای فعال تدریس برای افزایش توجه و درگیری ذهنی دانش آموزان

توجه و درگیری ذهنی از مولفه های اساسی موفقیت تحصیلی و یادگیری عمیق در دانش آموزان به شمار می روند. در محیط های آموزشی نوین، چالش هایی نظیر افزایش عوامل حواس پرتی و افت تمرکز، اهمیت به کارگیری رویکردهای تدریس فعال را دوچندان ساخته است. این مقاله مروری جامع بر رویکردهای فعال تدریس دارد که هدفشان افزایش توجه و درگیری ذهنی دانش آموزان است. تمرکز اصلی بر مبانی نظری مرتبط با توجه، حافظه فعال و عوامل موثر بر آن ها، و همچنین معرفی و تحلیل روش های تدریس فعال است که می توانند این مولفه ها را بهبود بخشند. با بررسی مطالعات متعدد، روشن می شود که رویکردهای فعال، برخلاف روش های سنتی که بیشتر بر انتقال یک طرفه اطلاعات تاکید دارند، دانش آموز را در فرایند یادگیری فعالانه مشارکت می دهند. این رویکردها شامل استفاده از بازی های آموزشی، روش های مبتنی بر حل مسئله، آموزش مبتنی بر پروژه، بحث های گروهی، و تکنیک های خودتنظیمی هستند که همگی با هدف تقویت فرایندهای شناختی و کاهش عوامل حواس پرتی طراحی شده اند. هدف این پژوهش، ارائه یک چارچوب نظری و عملی برای معلمان و دست اندرکاران آموزشی است تا بتوانند با بهره گیری از این رویکردها، محیطی پویا و جذاب برای یادگیری فراهم آورند که به بهبود پایداری توجه و افزایش ظرفیت حافظه فعال دانش آموزان منجر شود. این مرور، ضمن تبیین اهمیت توجه و درگیری ذهنی، راهبردهای عملی برای پرورش این مهارت ها را در کلاس درس ارائه می دهد و نقش فناوری و عوامل روان شناختی در این فرایند را نیز مورد بررسی قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

رویکردهای فعال تدریس ، توجه دانش آموزان ، درگیری ذهنی ، حافظه فعال ، حواس پرتی