تاثیر یادگیری پروژه محور بر خودتنظیمی و مسئولیت پذیری یادگیرندگان ابتدایی

دوره ابتدایی به عنوان سنگ بنای نظام آموزشی، نقشی حیاتی در شکل گیری شایستگی های بنیادین یادگیرندگان دارد. فراتر از سواد خواندن و نوشتن، پرورش مهارت های کلیدی مانند خودتنظیمی و مسئولیت پذیری از اهداف اصلی این دوره است. این مقاله مروری به بررسی تاثیر یادگیری پروژه محور به عنوان یک رویکرد آموزشی فعال و یادگیرنده-محور بر توسعه این دو مهارت در دانش آموزان ابتدایی می پردازد. در کلاس های درس سنتی که اغلب معلم محور و مبتنی بر دستورالعمل های مشخص هستند، فرصت کمی برای تمرین استقلال و مدیریت شخصی یادگیری وجود دارد. یادگیری پروژه محور با واگذاری عاملیت و انتخاب به دانش آموزان در بستر پروژه های واقعی و معنادار، محیطی را برای پرورش این مهارت ها فراهم می آورد. این پژوهش با تکیه بر نظریه شناختی-اجتماعی و مدل سه مرحله ای یادگیری خودتنظیمی زیمرمن (برنامه ریزی، اجرا و بازتاب)، به تحلیل مکانیسم هایی می پردازد که از طریق آنها یادگیری پروژه محور بر این مهارت ها تاثیر می گذارد. بررسی ادبیات نشان می دهد که این رویکرد، دانش آموزان را به تعیین هدف، برنامه ریزی، مدیریت زمان، خودنظارتی و خودارزیابی ترغیب می کند. همچنین، با ایجاد حس مالکیت نسبت به فرآیند یادگیری و تعریف نقش های مشخص در کارهای گروهی، به تقویت حس مسئولیت پذیری فردی و اجتماعی آنها کمک شایانی می نماید. یافته ها حاکی از آن است که یادگیری پروژه محور می تواند به طور موثری دانش آموزان ابتدایی را از حالت یادگیرندگان منفعل و وابسته به کنترل بیرونی، به سمت یادگیرندگانی خودگردان، مستقل و مسئولیت پذیر هدایت کند. این مقاله پیامدهای این یافته ها را برای معلمان و برنامه ریزان درسی دوره ابتدایی مورد بحث قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

یادگیری پروژه محور ، خودتنظیمی ، مسئولیت پذیری ، دوره ابتدایی ، عاملیت دانش آموز