تاثیر بازی های گروهی بر ارتقای همکاری اجتماعی و کاهش پرخاشگری در دانش آموزان

در نظام آموزشی معاصر، تمرکز بر رشد شناختی و علمی دانش آموزان به تنهایی کافی نیست و توجه به توسعه مهارت های اجتماعی و کنترل هیجانات نیز اهمیت فراوانی دارد. یکی از چالش های اساسی در مدارس، افزایش رفتارهای پرخاشگرانه و ضعف مهارت های همکاری در میان دانش آموزان است که می تواند کیفیت یادگیری و سلامت روانی آنان را تحت تاثیر قرار دهد. بازی های گروهی به عنوان ابزاری تربیتی و آموزشی مورد توجه قرار گرفته اند، زیرا علاوه بر جنبه سرگرمی، محیطی تعاملی برای تمرین مهارت های اجتماعی و کنترل هیجانات فراهم می کنند. این تحقیق با هدف بررسی تاثیر بازی های گروهی بر ارتقای همکاری اجتماعی و کاهش پرخاشگری در دانش آموزان انجام شده است. بازی های گروهی، با ایجاد شرایط تعامل و تجربه مشترک، موجب تقویت مهارت هایی مانند همدلی، احترام متقابل و حل تعارض به صورت مسالمت آمیز می شوند. دانش آموزانی که در فعالیت های گروهی مشارکت می کنند، می آموزند که موفقیت فردی در گرو همکاری جمعی است و اهمیت رعایت قوانین و ارزش های اخلاقی را درک می کنند. این فرایند یادگیری غیرمستقیم، ضمن کاهش رفتارهای پرخاشگرانه، به رشد شخصیت اجتماعی و اخلاقی دانش آموزان کمک می کند و فضایی امن و مثبت برای تعاملات میان فردی ایجاد می نماید. علاوه بر اثرات اجتماعی، بازی های گروهی نقش مهمی در کنترل هیجانات و کاهش تنش های روانی دارند. بسیاری از رفتارهای پرخاشگرانه ناشی از عدم توانایی در مدیریت هیجان ها و ناکامی هاست و بازی های گروهی با ماهیت فعال و لذت بخش، محیطی امن برای ابراز و کنترل این هیجانات فراهم می کنند. کودکان در این محیط می آموزند چگونه احساسات خود را بیان کنند، با ناکامی ها مواجه شوند و به جای واکنش های منفی، رفتارهای سازنده نشان دهند. این تجربه های مکرر، به ویژه در دوره ابتدایی و راهنمایی که پایه های شخصیت اجتماعی شکل می گیرد، اهمیت بسزایی دارد.

کلیدواژه ها:

بازی های گروهی ، همکاری اجتماعی ، پرخاشگری ، دانش آموزان