تاثیر برنامه های آموزشی نوآورانه بر رشد خلاقیت در معلمان و دانش آموزان

در نظام های آموزشی سنتی، روش های تدریس متمرکز بر حفظ اطلاعات باعث محدودیت خلاقیت دانش آموزان و معلمان می شود؛ این چالش در شهر سقز نیز به دلیل کمبود برنامه های نوآورانه مشهود است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر برنامه های آموزشی نوآورانه بر رشد خلاقیت دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهر سقز انجام شد. طرح پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه های مستقل بود؛ جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان متوسطه اول سقز در سال ۱۴۰۳-۱۴۰۴ بود که ۱۰۰ دانش آموز از پایه های هفتم تا نهم به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. مداخله شامل اجرای بسته آموزشی نوآورانه (با روش های مشارکتی تجربی و استفاده از فناوری های دیجیتال) در ۱۶ جلسه دو هفته ای بود. خلاقیت دانش آموزان با پرسشنامه استاندارد تورنس (Torrance Tests of Creative Thinking) اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون MANOVA مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد برنامه های آموزشی نوآورانه تاثیر معناداری بر افزایش خلاقیت دانش آموزان، تقویت تفکر انتقادی، مشارکت فعال در کلاس و اعتماد به نفس آنها داشته اند. همچنین این روش ها توانستند شکاف های آموزشی میان دانش آموزان با سطوح مختلف خلاقیت را کاهش دهند. به طور کلی، برنامه های آموزشی نوآورانه می توانند راهکار موثری برای توسعه مهارت های خلاقانه و بهبود کیفیت آموزش در محیط های آموزشی باشند؛ بنابراین گسترش این برنامه ها در سایر مناطق پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، برنامه های آموزشی نوآورانه ، دانش آموزان ، معلمان ، سقز