مقایسه اثربخشی آموزش خودکارآمدی و ذهن آگاهی بر میزان درگیری شغلی و استحکامات روانی معلمان ورزش

یکی از چالشهای مهم در نظام آموزشی تقویت استحکامات روانی و درگیری شغلی معلمان، به ویژه معلمان ورزش است که نقش مهمی در ارتقای سلامت جسمی و روانی دانش آموزان دارند. فقدان مداخلات موثر برای بهبود این عوامل می تواند به کاهش انگیزه و عملکرد شغلی معلمان منجر شود. پژوهش حاضر به بررسی مقایسه اثربخشی آموزش ذهن آگاهی و خودکارآمدی بر استحکامات روانی و درگیری شغلی در معلمان ورزش مقطع دوم متوسطه شهرستان تبریز در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ پرداخت. پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه آزمایشی بود و طرح تحقیق پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، حجم نمونه ۴۵ نفر انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه کنترل (۱۵ نفر)، آموزش ذهن آگاهی سگال و همکاران (۲۰۰۲) ۱۵ نفر برای هشت جلسه ۱.۵ ساعتی و آموزش خودکارآمدی کارگر (۱۳۹۶) در ۸ جلسه ۱.۵ ساعتی به طور هفتگی ۱۵ نفر مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار استفاده شده در این پژوهش عبارت اند از پرسشنامه درگیری شغلی شائوفلی و بیکر (۲۰۰۶) و پرسشنامه استحکامات روانی کیامرثی و همکاران (۱۳۷۷). برای بررسی فرضیه های پژوهش از آزمون کوواریانس چندمتغیره، تک متغیره و آزمون مانوا استفاده شد. نتایج نشان داد هر دو مداخله باعث افزایش معنی داری در درگیری شغلی و استحکامات روانی معلمان تربیت بدنی گردید. لذا آموزش ذهن آگاهی و خودکارآمدی می تواند به عنوان مداخلاتی موثر برای ارتقای استحکامات روانی و درگیری شغلی دبیران تربیت بدنی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

آموزش خودکارآمدی ، آموزش ذهن آگاهی ، درگیری شغلی ، استحکامات روانی