بررسی نقش رویکردهای آموزشی دانش آموز محور در مقابل معلم محور در یادگیری خودراهبر از طریق آموزش در مدارس مقطع ابتدایی شهر مشهد

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش رویکردهای آموزشی دانش آموز محور در مقابل معلم محور در یادگیری خودراهبر از طریق آموزش در مدارس مقطع ابتدایی شهر مشهد سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ به اجرا درآمده است. روش تحقیق توصیفی از نوع علی مقایسه ای و بطور مشخص مبتنی بر مدل معادلات ساختاری می باشد. اطلاعات لازم جهت مقایسه ی سه متغیر پژوهش از طریق پرسشنامه کسب شده است در تجزیه و تحلیل داده ها برای تحقیقات علی مقایسه ای بر اساس هر دو مدل تحلیل توصیفی و استنباطی انجام میشود. در این پژوهش به کمک مدل معادلات ساختاری و نرم افزار نسخه ۳ SmartPLS به بررسی روابط بین متغیرها و میزان اثر متغیرهای مستقل بر وابسته می پردازیم روش گردآوری اطلاعات به دو صورت میدانی و کتابخانه ای می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه معلمان مقطع ابتدایی منطقه ۵ مشهد به تعداد ۲۲۰۰ نفر میباشد تعداد نمونه مورد نظر با استفاده از جدول کرچسی و مورگان ۳۲۷ نفر مشخص شد به منظور اجرای پژوهش پس از تدوین و روایی ظاهری پرسشنامه پرسشنامه به صورت تصادفی ساده در بین معلمان مقطع ابتدایی منطقه ۵ مشهد بصورت الکترونیک توزیع شد برای سنجش متغیرهای پژوهش سه پرسشنامه استاندارد با طیف ۵ گزینه ای لیکرت استفاده شد. روایی محتوایی هر دو پرسشنامه توسط تعدادی از صاحبنظران و متخصصین مدیریت آموزشی مورد: تایید قرار گرفته و پایایی پرسشنامهها بصورت جداگانه سنجیده شده است. نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان داد که رویکردهای دانش آموز محور و معلم محور در یادگیری خود راهبر دانش آموزان ابتدایی شهر مشهد تاثیر معنی داری دارد و رویکرد دانش آموز محور در مقایسه با رویکرد معلم محور در یادگیری خود راهبر دانش آموزان ابتدایی شهر مشهد موثرتر است و میتواند یادگیری خود راهبر دانش آموزان را بهبود بخشد.

کلیدواژه ها:

رویکردهای آموزشی ، دانش آموز محور ، رویکردهای آموزشی معلم محور ، یادگیری خودراهبر