بررسی شیوه های تدریس موثر درس تاریخ و تاثیر آن بر میزان یادگیری دانش آموزان

داستان گویی در کشور ما سابقه ای بس دیرینه و قدیمی دارد، اما نفوذ عوامل و وسایل ارتباط جمعی و مسائل خاص حوزه های شهرنشینی موجب شده تا نقش داستان گویی در طول دوران و به ویژه در نظام های آموزشی کم رنگ شود. پژوهش حاضر به روش مروری کتابخانه ای انجام شده است که هدف از آن بررسی تاثیر داستان گویی و تحلیل اجتماعی در یادگیری تاریخ در پایه ششم بود. نتایج پژوهش نشان می دهد که به طور کلی می توان ادعا کرد که تدریس به شکل داستان از جدی ترین و بنیادی ترین روش های انتقال مفاهیم به دنیای دانش آموزان است. نمی توان نقش شگفت انگیز داستان را در آموزش و انتقال مفاهیم تربیتی و اخلاقی و دینی انکار کرد. همچنین به داستان گویی هنوز به عنوان یک فن نگاه نمی شود و در نظام آموزش و پرورش جایگاه شایسته ای برای داستان گویی به چشم نمی خورد. بسیاری از علاقمندان به این فن به تجارب خود متکی هستند و کمتر با روش های علمی و اصول قابل قبول این فن آشنایی دارند. بحث درباره ی نظام تعلیم و تربیت بسیار گسترده است، به گونه ای که وارد شدن به هر حیطه از آن نیازمند دانش و تخصص است و اگر محققی واجد تخصص نباشد و علاوه بر آن در زمینه ی مسائل تربیتی صبر و حوصله و دقت لازم را به کار نبرد، بی شک نمی تواند این نظام را به سرمنزل مقصود هدایت کند.

کلیدواژه ها:

تاریخ ، داستان ، فرهنگ ، تدریس