مروری در مقالاتی درباره رابطه بین پنج صفت اصلی شخصیت و اهمال کاری

اهمال کاری و عادت به تاخیر انداختن، وظایف مساله ای است که شیوع بالایی در بین دانش آموزان، دانشجویان، کارمندان مشاغل مختلف دارد و تحقیقات گسترده ای در این زمینه در محیط های دانشگاهی، محیط های کار و اقبتهای بهداشتی صورت گرفته است. پژوهش حاضر مروری بر ۱۶ مقاله در رابطه با اهمال موسسات مر کاری و ارتباط این موضوع با پنج صفت اصلی شخصیت است. نتایج نشان می دهند که کدام یک از پنج صفت اصلی شخصیت؛ شامل وظیفه شناسی، روان رنجورخویی، برون گرایی، گشودگی به تجربه و خوشایندی؛ بر اهمال کاری موثر است. یافته های پژوهش ها نشان می دهند که خودکنترلی و انگیزه می توانند از طریق مسیرهای عصبی خاصی که زیربنای تاثیر وظیفه شناسی بر اهمال کاری است برآن اثرگذار باشد و وظیفه شناسی رابطه منفی و معنادار و روان رنجورخویی و برون گرایی رابطه مثبت و معناداری با اهمال کاری دارند. از آنجایی که کیفیت خواب با سلامت جسمی و روانی مرتبط است؛ در نتیجه به تعویق انداختن خواب باعث آسیب به سلامتی می شود. ویژگی های شخصیتی روان رنجورخویی، وظیفه شناسی و برون گرایی با اهمال کاری در به موقع خوابیدن مرتبط هستند. یافته ها از این فرضیه حمایت می کنند که دیر به خواب رفتن با عدم تنظیم اضطراب، روابط بین ویژگی های شخصیتی و اهمال کاری را تعدیل می کند. همچنین یک رابطه معنادار بین روان رنجورخویی با ترس از شکست اضطراب، ارزیابی، انگیزه پایین و عدم پشتکار و همینطور عدم مدیریت زمان وجود دارد که نشان می دهد رابطه مستقیمی بین اهمال کاری و روان رنجورخویی از این طریق وجود دارد.

کلیدواژه ها:

اهمال کاری ، پنج صفت اصلی شخصیت ، وظیفه شناسی ، روان رنجور خویی ، برونگرایی