تاثیر مشارکت کارکنان بر رضایت شغلی با نقش میانجی ادراک کارکنان از اعتماد مدیر به زیردستان

پژوهش حاضر با هدف سنجش تاثیر مشارکت کارکنان بر رضایت شغلی با نقش میانجی ادراک کارکنان از اعتماد مدیر به زیردستان انجام یافت. این پژوهش از نظر رویکرد پژوهش، کاربردی است. همچنین از نظر نحوه گردآوری داده ها، کمی و پژوهشی غیرآزمایشی و توصیفی از نوع همبستگی است. این تحقیق از نظر بازه زمانی تک مقطعی است. برای گردآوری داده های میدانی از سه پرسشنامه اسکات و بروس (۱۹۹۵)، مینه سوتا (۱۹۷۷-۱۹۶۷) و الونن و همکاران (۲۰۰۸) استفاده گردید؛ روایی آن ها قبلا در پژوهش های پیشین به اثبات رسیده و بارعاملی همه عوامل بیش از ۰.۵ گزارش شده است. در این تحقیق از آزمون کولموگروف-اسمیرنف به منظور بررسی نرمال بودن یا نبودن توزیع داده ها و از روش مدل معادلات ساختاری نیز به منظور بررسی روابط بین متغیرها و تایید یا رد فرضیه های تحقیق استفاده شد. جهت بررسی اعتبار مدل از روش تحلیل عاملی تائیدی استفاده گردید. همچنین برای بررسی فرضیه ها، تحلیل داده ها و تایید مدل مفهومی ارائه شده از نرم افزار Smart Pls و SPSS (نسخه ۲۲) استفاده و سطح معنی داری برابر ۰.۰۵ در نظر گرفته شد. نتایج یافته های تحقیق حاکی از آن بود که بین متغیر مشارکت کارکنان در تصمیم گیری و رضایت شغلی کارکنان رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج بیانگر رابطه مثبت و معنی دار بین دو متغیر اعتماد مدیر به زیردستان و رضایت شغلی کارکنان در سازمان مورد مطالعه بود. نتایج پژوهش نشان داد بین مشارکت کارکنان در تصمیم گیری و اعتماد مدیر به زیردستان نیز رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. یافته های پژوهش نشان داد مشارکت کارکنان در تصمیم گیری با میانجی گری اعتماد مدیر به زیردستان و رضایت شغلی کارکنان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد به عبارت دیگر افزایش مشارکت کارکنان در تصمیم گیری با میانجی گری اعتماد مدیر به زیردستان، میزان رضایت شغلی را افزایش می دهد. یافته ها حاکی از آن بود که بین دو متغیر جنسیت و سن و متغیر رضایت شغلی کارکنان رابطه معنی داری احراز نشد.

کلیدواژه ها:

مشارکت کارکنان در تصمیم گیری ، رضایت شغلی ، اعتماد مدیر به زیردستان