تاثیر بهره گیری از هوش مصنوعی در یادگیری ادبیات فارسی

چکیده پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر بهره گیری از هوش مصنوعی در یادگیری ادبیات فارسی انجام شده است. زمینه این تحقیق ناشی از چالش های موجود در آموزش سنتی ادبیات فارسی است که شامل پیچیدگی متون، تنوع سبک های ادبی و محدودیت روش های تدریس می شود و موجب کاهش انگیزه و مشارکت دانش آموزان در یادگیری می گردد. هدف اصلی پژوهش، شناسایی نقش ابزارهای هوشمند در ارتقای مهارت های زبانی، توانایی تحلیل متون و تقویت نوشتار خلاق دانش آموزان است و در عین حال، تاثیر این فناوری ها بر انگیزه و تعامل آن ها در کلاس درس بررسی شده است. روش تحقیق به صورت کیفی و توصیفی و با استفاده از رویکرد کتابخانه ای طراحی شده است؛ بدین منظور، منابع علمی معتبر شامل مقالات منتشرشده در پایگاه های سیویلیکا، نورمگز، مگ ایران، SID و گوگل اسکولار و سایر مراجع دانشگاهی مرتبط جمع آوری و تحلیل شده اند. یافته های پژوهش نشان می دهد که بهره گیری از هوش مصنوعی می تواند فرآیند یادگیری ادبیات فارسی را فعال، تعاملی و شخصی سازی شده کند؛ سیستم های هوشمند آموزشی، چت بات ها و نرم افزارهای تحلیل متون ادبی، مهارت خواندن و درک مطلب، توانایی تحلیل ادبی و نوشتار خلاق دانش آموزان را تقویت می سازند و انگیزه و مشارکت آن ها در کلاس درس افزایش می یابد. در نتیجه، هوش مصنوعی به عنوان یک ابزار مکمل در تدریس ادبیات فارسی، فرصت های گسترده ای برای ارتقای کیفیت آموزش و یادگیری فراهم می آورد و زمینه را برای نوآوری در طراحی روش های تدریس و توسعه مهارت های زبانی دانش آموزان فراهم می کند.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، یادگیری ادبیات فارسی ، تحلیل متون ، آموزش تعاملی